“แต่...”
“เด็กดี เชื่อฟังหน่อย!” น้ำเสียงของพชรยังคงอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น
เพราะไม่อยากทำให้เขาไม่พอใจ มินนี่จึงต้องยอม “ก็ได้ อย่าลืมโทรหาฉันนะ!”
“อืม” พชรพยักหน้ารับ
มินนี่โน้มตัวเข้าไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเขา “งั้นฉันกลับก่อนนะ”
“อืม” พชรตอบกลับ
มินนี่ลงจากรถไปอย่างอ้อยอิ่ง
เมื่อเห็นว่ามินนี่ลงจากรถแล้ว พชรก็ขับรถออกไปทันที
มินนี่ยืนมองรถของเขาที่แล่นออกไปจนลับตา รอยยิ้มที่เคยมีเริ่มจางลง
เธอรู้สึกได้ชัดเจนว่าพชรเปลี่ยนไป เขาเหมือนพยายามตีตัวออกห่างจากเธอ
ก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เธอแสดงความรัก พชรมักตอบสนองด้วยความตื่นเต้นเสมอ แต่ตอนนี้…
เขาเย็นชา และเหมือนใจไม่อยู่กับตัว เมื่ออยู่กับเธอ
ความคิดนี้ทำให้มินนี่รู้สึกหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
เธอเริ่มกลัวว่ากำลังจะเสียเขาไป…
และต้นเหตุของความรู้สึกนี้ ก็หนีไม่พ้นผู้หญิงคนนั้น
แพรไหม
เพียงแค่คิดถึงชื่อของแพรไหม มินน
