“ป้าอันดา ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ!”
ป้าอันดาพยักหน้า “คุณแพรก็ดูแลตัวเองดีๆ เช่นกันนะคะ”
แพรไหมยิ้มตอบก่อนจะเดินออกไป
ป้าอันดายืนมองแผ่นหลังของแพรไหมที่เดินจากไปด้วยความอาลัย พลางส่ายศีรษะอย่างจนปัญญา
คนดีๆ อย่างแพรไหม แต่ทำไมคุณพชรถึงไม่รู้จักถนอมน้ำใจเลย…
ไม่นานหลังจากแพรไหมออกไป โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าปลายสายคือพชร เธอจึงตัดสินใจรับสาย
“สวัสดีค่ะ…”
พชรที่เกือบจะวางสายไปแล้ว เพราะก่อนหน้านี้โทรศัพท์ของเธอปิดเครื่อง เขาตอบกลับอย่างไม่พอใจนัก
“ในที่สุดก็ยอมรับสายแล้วเหรอ?”
“ท่านประธาน มีเรื่องอะไรเหรอคะ?” แพรไหมถามตรงๆ
“คุณอยู่ไหน?“
“อยู่บ้านค่ะ”
“ไม่สบายหรือเปล่า?” พชรถามต่อ
“ค่ะ” แพรไหมตอบสั้นๆ โดยไม่ได้อธิบายอะไรมาก
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอถามกลับ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากถามว่าแบบร่างของคุณไปถึงไหนแล้ว”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะส่งงานให้ทันเวลาแน่นอน” แพรไหมตอ
