เมื่อเห็นท่าทีที่ราวกับกำลังจะนึกอะไรออกของพชร แพรไหมก็รู้สึกหัวใจเต้นรัว ราวกับจะหลุดออกมาจากอก!
“ประธานพชรล้อฉันเล่นแล้วค่ะ ฉันเพิ่งกลับมาจากลอนดอน จะไปรู้จักคุณได้ยังไง?” แพรไหมยิ้มให้พชรอย่างสุภาพ
ไม่รอให้เขาได้พูดอะไรต่อ แพรไหมก็ชิงพูดขึ้นก่อน “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ ฉันยังมีงานที่ต้องทำ!” พูดจบ เธอก็เดินอ้อมตัวเขาออกไปข้างนอกทันที
เมื่อถึงหน้าประตู อาการตึงเครียดของแพรไหมเมื่อครู่จึงคลายลง เธอรีบวิ่งออกไป
ส่วนพชรยังยืนพิงกำแพงอยู่ เขามองตามหลังเธอไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
นึกไม่ถึงว่าตอนนี้ ยังจะมีผู้หญิงที่น่าสนใจขนาดนี้อยู่!
น่าสนใจจริง ๆ...
ทางด้านของแพรไหม หลังจากที่วิ่งออกมาจากห้องทำงานของท่านประธานแล้ว เธอก็หามุมที่ไม่มีคน ก่อนจะหยุดหายใจหอบ
เธอยืนพักหายใจ พลางเอามือจับที่หน้าอก หัวใจของเธอยังเต้นแรงไม่หยุด
เมื่อคิดถึงสิ่งที่พชรพูดเมื่
