แต่ในเมื่อพชรพูดแบบนั้น แพรไหมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะปิดเอกสารแล้วไปนอนทันที
ทางด้านพชรที่กำลังนั่งอยู่ในรถ เมื่อวางสายลงก็อดอมยิ้มที่มุมปากไม่ได้
หลังจากที่พวกนั้นกลับไป เขาก็ไปส่งมินนี่ที่บ้าน
ถึงเธอจะส่งสัญญาณให้เขาอย่างชัดเจนว่าอยากอยู่ด้วยกันในคืนนี้ แต่พชรก็ปฏิเสธ
ในหัวเขาเต็มไปด้วยคำถามเดียว
แพรไหมกับภูพิงค์มีเป็นอะไรกัน?
หรือว่าจริง ๆ แล้วพวกเขาเป็นแฟนกัน?
สายตาของภูพิงค์ที่มองแพรไหมไม่เหมือนสายตาของ คนที่เป็นเพื่อนกันเลย
เมื่อคิดได้ดังนั้น พชรก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ทำไมแพรไหมถึงมีรสนิยมการมองคนแย่ขนาดนี้?
เช้าวันต่อมา
เมื่อแพรไหมมาถึงบริษัท ก็ถูกพชรเรียกตัวไปพบที่ห้องทำงานทันที
แพรไหมขมวดคิ้ว ถึงจะไม่ชอบใจพชร แต่พอเขาเป็นหัวหน้าเธอจึงไม่สามารถทำอะไรได้
เมื่อมาถึงห้องทำงานของเขา แพรไหมจึงเคาะประตู “ท่านประธาน เรียกฉันเหรอคะ?”
“เข้ามา!” พอได้ยินเสียงแพรไหม พชรก็เรียกให
