“ดึกขนาดนี้ ยังทำงานอีกเหรอ?”
“พอสัญญาแล้ว ทุกอย่างก็ตกมาที่ฉันหมดน่ะสิ พชรสั่งให้ส่งแบบร่างการออกแบบให้เขาพรุ่งนี้เช้า!” แพรไหมนั่งขัดสมาธิบนพรม ก่อนจะเปิดดูเอกสารสัญญาในมือ
“โธ่เว้ย เขาจงใจแกล้งชัด ๆ!” วาวาพูดขึ้นจากปลายสาย
“เธอรู้ได้ไง!?”
วาวา “…”
“เขานี่มันน่าหมั่นไส้จริง ๆ!”
“เห็นด้วย!”
วาวา “…”
หลังจากบ่นเสร็จ วาวาก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา “ขอโทษนะแพรไหม ฉันทำให้เธอเดือดร้อน!” วาวาพูด
ถ้าไม่ใช่เพราะแพรไหม เธอคงโดนฟ้องไปแล้ว ถึงพชรจะตั้งใจทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก แต่ก็เป็นเพราะเธอแพรไหมถึงต้องมาเดือดร้อนไปด้วย
“พอแล้ว ๆ เลิกพูดอะไรซึ้งๆ เถอะ วันหลังเลี้ยงข้าวฉันก็พอ ฉันต้องทำงานแล้ว!”
“ฮ่าๆ ได้ งั้นแค่นี้นะ!”
“อืม!”
จากนั้น สายก็ถูกตัดไป
แพรไหมโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ เธออ่านเอกสารสัญญาตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจไปล้างหน้าล้างตา เพื่อล้างเครื่องสำอาง แล้วค่อยกลับ
