ช่วงเย็นของวัน
หลังจากพริมาเลิกเรียนแล้ว เธอก็ส่งข้อความทักไปหาคิมหันต์ทันที ซึ่งพอหญิงสาวเดินออกมาจากตึกคณะเธอก็เจอกับคิมหันต์ที่รอเธออยู่ก่อนแล้ว
“เป็นไงคะ เรียนเหนื่อยไหม” ใบหน้ายิ้มแย้มของคิมหันต์ในตอนนี้มันทำให้คนที่ได้เห็นอดมองอย่างตั้งคำถามไม่ได้
“มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมพี่คิมหันต์ถึงยิ้มมาแต่ไกลแบบนี้ล่ะคะ” พริมาเดินเข้ามาหาคิมหันต์พร้อมเอ่ยถามออกมา
“อ๋อพอดี พี่มีอะไรจะให้พริมด้วย” คิมหันต์พูดพรางเอื้อมมือไปจับลงบนศีรษะของพริมา
“อะไรเหรอคะ” พริมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ยังไม่บอก อยู่ในรถ กลับกันได้แล้วครับ” พริมาที่ได้ยินคำพูดของคิมหันต์เธอก็พยักหน้ารับอีกฝ่าย ก่อนเดินอ้อมไปเปิดประตูรถคนหรูของคิมหันต์ทันที
การกระทำของคิมหันต์และพริมาได้ตกอยู่ภายใต้สายตาของใครบางคนตลอดเวลา โดยที่พริมาและคิมหันต์ไม่ได้เห็นว่ามีคนจับจองมองเขาตลอดเวลา เมื่อสองหนุ่มสาวมาที่รถยนต์คันหรูของคิมหัน
