ทั้งสองเดินเที่ยวชมตลาดตอนกลางคืน ซึ่งภารดาดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะของกินแทบจะแวะกินทุกร้านถ้าเขาไม่ห้ามไว้เสียก่อน กลัวว่าจะเดินกลับโรงแรมไม่ไหวน่ะสิ
“อิ่มแล้วยังครับ” เสียงทุ้มถามพลางเอาทิชชูเช็ดปากที่เลอะเศษอาหาร ตอนนี้เขากำลังนั่งมองเธอกินปลาหมึกย่างซอสอะไรไม่รู้ แต่เขากินแล้วไม่ค่อยถูกปากสักเท่าไรเลยยกให้ภารดากินหมด ส่วนเขานั่งมองดูเธอกินอิ่มก็พอแล้ว
“ถ้าภาเดินกลับไม่รอดคุณเพลิงจะอุ้มกลับไหมคะ” ดวงตาคู่สวยหันมามองชายหนุ่มแล้วถามกลับ
“ถ้าให้อุ้มคงไม่ไหวแน่ ๆ เพราะตอนนี้คุณเหมือนแม่หมูมาก คงต้องให้ขี่หลังแทน” ก็แม่คุณเล่นกินเก่งมาก ตั้งแต่มาถึงก็ยังกินไม่หยุดปากเลยไม่รู้ว่าในกระเพาะนั้นขยายได้กี่เท่า
“ไม่อายเหรอคะ” เธอลองเชิงถามกลับดู แต่ก็อดดีใจไม่ได้กลับคำตอบของเขาเมื่อกี้
“จะอายทำไมล่ะ แฟนผมทั้งคน ไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย ผมน่ะไม่เคยรังเกียจหรือคิดว่าเรื่องพวกนี้เสียศักดิ์ศรี
