เช้าวันต่อมา
ผลพ่วงของเมื่อวานที่เดินตะลอนไปทั่วไม่ยอมพัก ตื่นเช้ามาภารดาร้องบ่นปวดขาอย่างหนักเดินไม่ไหว เดือดร้อนเขาก็ออกไปหาซื้อยา แพลนการวันนี้จำเป็นยกเลิกทั้งหมด เขาไม่อยากให้เธอต้องฝืนร่างกายไปเที่ยว กลัวว่าจะเป็นหนักกว่าเดิม เลยเปลี่ยนใจนอนพักสักหนึ่งวัน อีกอย่างภายในโรงแรมนี่ก็มีกิจกรรมให้ทำเยอะ ถ้าเกิดภารดาเบื่อ เขาก็สามารถพาเธอไปร่วมได้
“คุณเพลิงขา...ภาหิวข้าวแล้ว” มือน้อยลูบท้องของตัวเองแล้วยิ้มออกมา
“กินอะไรดีครับ” เขาถามพลางวางไอแพดลง
“คิดไม่ออกค่ะ กินที่ห้องอาหารของโรงแรมดีกว่าไหมคะ ภาไม่อยากไปไกลเดินไม่ไหว”
“ได้ครับ”
ทั้งสองลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปยังห้องอาหารของโรงแรม โดยภารดาเลือกที่จะทานอาหารฝรั่งเป็นมื้อเช้าแทน กว่าจะทานเสร็จก็ปาเข้าไปชั่วโมงกว่า เธอเล่นกินแทบไม่หยุดปาก พอกินหมดอีกอย่างก็ไปตักมาอีกจนทำให้โต๊ะข้าง ๆ หันมาดูด้วยความตกใจที่ผู้หญิงตัวเล็ก
