ตอนที่ 12

1007 คำ

“เดือนก็จะใช้หนี้ให้กำนันไง” “ใช้หนี้ ? แล้วทำไมต้องถอดเสื้อ” “ก็กำนันบอกว่า ถ้าไม่มีเงินมาใช้หนี้ ก็ต้องเอาตัวมาชดใช้” “แล้ว…” “เดือนก็จะพลีกายจ่ายหนี้ตามที่กำนันต้องการไง” กำนันทองแท้สูดลมหายใจลึก เขาจ้องหน้าลูกหนี้สาวด้วยสายตาวาวโรจน์ “เหนือเดือน…ฉันจะให้เธอมาทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กเพื่อชดใช้หนี้ ไม่ได้จะเอามาขึ้นเตียงทำเรื่องอย่างว่า ใส่เสื้อซะ !” ลูกหนี้สาวที่คิดไปเองว่าเขาอยากได้ความสาวของเธอแลกหนี้ยืนนิ่งอึ้งตะลึงงัน นี่หมายความว่า เธอแก้ผ้าโชว์นมให้เขาดูฟรี ไม่สามารถเอาไปหักล้างยอดหนี้ได้สักบาทเลยเหรอ ฮือ… หลังจากที่กำนันทองแท้ ออกจากห้องไปแล้ว เหนือเดือนก็รีบลนลานใส่เสื้อผ้า แล้วขังตัวเองอยู่ในห้องเป็นนานสองนาน แต่พอตั้งสติได้ เธอก็บอกกับตัวเองว่า เขาก็แค่มอง เขาก็แค่เห็น เขาไม่ได้จับ ไม่ได้แตะต้อง ไม่ได้เอามันไปจากเธอสักหน่อย ซาลาเปาคู่ของเธอ ยังอยู่กับเธอเหมือนเดิม เธอไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม