เสือซุ่มอย่างอันอ๋องดูจะน่ากลัวกว่าองค์ชายที่อยู่ในเมืองหลวงเสียอีก เพราะอยู่ไกลถึงชายแดน แล้วยังได้ปกครองหัวเมืองถึงสามหัวเมือง แต่หากจะจับตาดูตอนนี้ก็นับว่าสายเกินไปเสียแล้ว
"แม่ทัพจ้าวเล่า ท่านมีความคิดเห็นเช่นใด" องค์รัชทายาทกังวลว่าจ้าวตงหยางจะเข้าฝ่ายกับอันอ๋อง เพราะอยู่ชายแดนเหนือเช่นเดียวกัน
"เรื่องนี้กระหม่อมไร้ความสามารถนักพ่ะย่ะค่ะ" เสวี่ยป๋อเหวินคุกเข่าขออภัย
"ท่านลุกขึ้นเถิด มิใช่ข้าจะมิรู้เรื่องระหว่างพวกท่าน ยังไม่อาจรู้ใจอันอ๋องได้ เพียงแต่ต้องจัดการทางนี้เสียให้สิ้นก่อนค่อยคิดอ่านกันอีกครา"
ทางด้านจ้าวตงหยางเมื่อกลับถึงเมืองโยวเป่ยก็มีคนมาแจ้งว่าอันอ๋องเดินทางมาถึงโยวเป่ยแล้วรอเขาเข้าไปพบอยู่ จ้าวตงหยางรู้อยู่แล้วว่าอันอ๋องมาด้วยเรื่องอันใด แต่จะไม่ไปพบก็เห็นจะมิได้
อันอ๋องมารอพบจ้าวตงหยางอยู่โยวเป่ยได้สองวันแล้ว เขารออย่างใจเย็น เพราะเรื่องที่ตนวางแผนมาแล้วจ้าวตงหย
