จ้าวตงหยางคิดเรื่องชื่อบุตรชายทั้งสองไว้ตั้งแต่วันแรกที่เขาพบหน้าทั้งคู่แล้ว (ได้ข่าวว่าพ่อมิได้มองลูกเลย)
คนโตนามจ้าวจางหมิ่น คนเล็กนามว่าจ้าวจางหย่ง เขาหวังว่าบุตรชายทั้งคู่เมื่อเติบโตขึ้นจะมีทั้งความกล้าหาญ เฉลียวฉลาด
เมื่อได้ดื่มนมเพียงสามสี่วันทั้งคู่เนื้อตัวที่เคยเหี่ยวย่นก็ดูอิ่มอวบจนแทบอยากจะกัดแขนสักคำ ผิวขาวราวกระเบื้องเคลือบเช่นเดียวกับจินเยว่ ใบหน้าของทั้งคู่แม้จะยังดูไม่ออกว่าเหมือนใคร แต่จ้าวตงหยางก็มักจะพูดอวดกับคนในจวนรวมทั้งจินเยว่ว่าบุตรทั้งสองเหมือนตนยิ่งนัก
ในงานฉลองครบเดือนของทั้งคู่ ฮูหยินจ้าวที่รีบร้อนมาเมืองเจียงชางกับเสนาบดีเสวี่ยก็รีบมาถึงก่อนหน้าวันงานได้สองวัน ฮูหยินจ้าวมองหลานทั้งสองแล้วน้ำตาก็ซึมออกมา ไม่ต่างจากเสวี่ยป๋อเหวินนัก
เสวี่ยป๋อเหวินเขาเตรียมชื่อหลานชายมาเสียมากมายแต่ไม่คิดว่าจะโดนจ้าวตงหยางชิงตัดหน้าตั้งไปเสียก่อนแล้ว แม่จะขุ่นเคืองแต่ก็ทำอันใด
