จ้าวตงหยางนำพระราชโองการออกมาให้จินเยว่ได้ดู เมื่อนางเห็นจึงได้ขมวดคิ้วอย่างงุนงง
"ท่านขอพระราชทานสมรสเพื่อเหตุใด" นางมิเข้าใจ ในเมื่อต้องแต่งกันอยู่แล้วจะขอสมรสพระราชทานทำไมอีก
"ข้าขอสมรสพระราชทานเพื่อให้เกียรติครอบครัวของเจ้า อีกอย่างหากมีสมรสพระราชทานเจ้าก็มิอาจปฏิเสธได้ แล้วก็ขอหย่ามิได้ด้วย" จินเยว่พอเข้าใจก็ถลึงตาใส่คนช่างวางแผนทันที
"ต่อให้มีสมรสพระราชทานแต่ถ้าวันใดที่ท่านคิดจะมีคนอื่นข้าจะหอบลูกหนีไปเสียให้ไกล โอ๊ยยยย" จ้าวตงหยางจับหน้าจินเยว่ไว้แล้วก้มลงกัดปากของนางจนเลือดออก
"หากเจ้ากล้าพูดอีกครั้งว่าจะหนีข้า รับรองได้ว่าเนื้อตัวเจ้าข้าจะกัดเสียทั้งตัว"
"ท่านมันบ้าไปแล้ว" จินเยว่จับริมฝีปากของนาง นางเจ็บเสียน้ำตาเกือบไหล
"ข้าบ้าได้มากกว่านี้ หากมิเชื่อเจ้าก็ลองพูดอีกครั้ง" จ้าวตงหยางจ้องมองจินเยว่อย่างดุดัน เขาอยากจะรู้ว่านางจะกล้าท้าทายเขาหรือไม่
จินเยว่มิได้พูด เพราะห
