เสวี่ยป๋อเหวินเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าท่านเจ้าเมือง เขายิ้มน้อยๆมองท่านเจ้าเมืองที่ตอนนี้ตัวสั่นเหมือนกับล่วงรู้ในชะตากรรมของตนเอง
"ท่านเจ้าเมืองโยวเป่ย รับราชโองการ" เสวี่ยป๋อเหวินกางราชโองการออก ขุนนาง ชาวบ้านทั้งหลายที่อยู่ตรงประตูเมืองต่างก้มลงคุกเข่า
"เจียงเฉินกุ้ย เจ้าเมืองโยวเป่ยน้อมรับราชโองการพ่ะย่ะค่ะ" เจ้าเมืองคำนับกับพื้น
"เจียงเฉินกุ้ย มีความผิดโทษฐานสมรู้คบคิดกับชนเผ่านอกด่าน" เสวี่ยป๋อเหวินอ่านราชโองการว่าด้วยความผิดของเจ้าเมืองทั้งหมดออกมา
ที่หนักสุดเห็นจะเป็นเรื่องติดต่อกับคนชนเผ่านอกด่าน เขาได้ของกำนัลมหาศาลจากผลประโยชน์ในครั้งนี้ โดยออกใบรับรองเข้าเมืองบางส่วนให้ชนเผ่านอกด่านเข้ามาหาข้อมูลพื้นที่โยวเป่ยเพื่อสบช่องทางโจมตีจุดอ่อน
แต่เขานึกไม่ถึงว่าเรื่องที่จบสิ้นไปแล้วจะสาวมาถึงตนเองในช่วงเวลานี้ ความผิดของเจียงเฉินกุ้ยในตอนแรกจะถูกประกาศออกมานานแล้ว แต่ติดเรื่องของอัน
