ขบวนเดินทางของเสวี่ยป๋อเหวินมีกำหนดที่จะแวะกราบไหว้สุสานบรรพชนที่เมืองเจียงชางก่อนกลับเมืองหลวง เพราะเป็นบ้านเดิมของเสวี่ยป๋อเหวินอยู่ห่างจากเมืองหลวงนั่งรถม้าต่ออีกหนึ่งเดือนก็ถึง
ความกลัวของเสวี่ยจินเยว่ก็ปรากฏเมื่อใกล้ถึงเมืองเจียงชาง นางกินอันใดมิลง แถมยังอาเจียนออกมาอีก เมื่อแวะพักที่โรงจนเตี๊ยม สามคนพ่อแม่ลูกจึงปิดห้องพูดคุยกัน
จินเยว่ที่มิอาจปิดบังบิดามารดาได้แล้วก็บอกความจริงทั้งหมด ยกเว้นเรื่องที่จ้าวตงหยางปีนกำแพงมาพบนางทุกคืน
"เหตุใดเต้าถึงมิบอกพ่อตั้งแต่เกิดเรื่อง" เสวี่ยป๋อเหวินแทบอยากจะทุบตีบุตรสาว แต่เขากับทำไม่ลง
"เขาอยากแต่งกับลูก เป็นลูกที่ไม่ยินยอมเองเจ้าค่ะ"
"เพราะเหตุใด" เกาซื่อที่เพิ่งหาเสียงของตนเจอ
"เขามิอาจวางความแค้นเรื่องในอดีตลงได้ ท่านพ่อท่านแม่ ข้าจะแต่งกับเขาได้อย่างไร จะตัดขาดกับพวกท่านได้อย่างไร" จินเยว่ปล่อยโฮออกมา นางไม่เคยต้องร้องไห้หรืออ่อนแอถึง
