วันรุ่งขึ้น หว่านหนิงนางยังคงลุกขึ้นมาจัดเตรียมมื้อเช้าเป็นอย่างแรกเช่นเดิม พอฟ้าสว่างนางถึงได้เห็นว่าลานเรือนที่เคยมีหญ้าขึ้น อตนนี้ถูกเก็บจนเกลี้ยงทั้งยังหน้าดินถูกปรับเรียบร้อยแล้วด้วย
“อาเฉียง ฮวาเตี๋ย” นางร้องเรียกทั้งคู่เสียงดัง
หลี่เฉียงที่ยังนอนหลับสบายอยู่บนที่นอน ก็วิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้อง เสื้อผ้าที่อยู่บนตัวยังไม่ทันสวมให้เรียบร้อย “เกิดเรื่องใดขึ้น” เขาวิ่งเข้ามาดูหว่านหนิงกลัวว่านางจะเกิดอันตราย
“ทะ ท่านดูนั่น” นางชี้มือไปที่ด้านหลังเรือนที่นางคิดจะเอาไว้ปลูกผัก
“เฮ้ยย” หลี่เฉียงกระโดดไปเกาะอยู่ด้านหลังของหว่านหนิง “ผู้ใดทำกัน”
“ท่านจะตกใจอะไรขนาดนั้น” หว่านหนิงนางกลอกตากับการแสดงที่เกินจริงของเขา
“นายหญิงสหายของข้าเป็นผู้ทำเจ้าค่ะ”
ฮวาเตี๋ยจึงเล่าเรื่องที่นางให้พวกตัวตุ่นที่อยู่ใต้ดินมาช่วยจัดการพรวนดินให้ หญ้าที่เห็นว่าหายไปทั้งหมดก็เป็นพวกสัตว์กินพืชที่เข้ามาในเรือน
