เสี่ยวหู่รับรู้ได้ว่าเจ้าของเรือนทั้งสองคนหวาดกลัวมันไม่น้อย จึงได้หดร่างให้เล็กลงจนมีขนาดเท่าลูกแมวน้อยตัวอวบอ้วนน่าเอ็นดู
“เสี่ยวหู่ขอโทษขอรับ ไม่คิดว่านายท่านและนายหญิงจะตกใจ” เสียงเล็กๆ ของมันทำให้หว่านหนิงและหลี่เฉียงอดจะแปลกใจไม่ได้
ขนาดตัวเล็กลงก็มีผลต่อเสียงไปด้วยรึ ฮวาเตี๋ยที่ดูเหมือนจะล่วงรู้ความคิดของผู้เป็นนาย นางจึงอธิบายให้ทั้งสองคนฟัง
“เสี่ยวหู่เป็นสัตว์เทพที่ดูแลผืนป่าแถบนี้เจ้าค่ะ อายุของเสี่ยวหู่เพียงห้าร้อยปีเท่านั้น ถ้าเทียบกับอายุของสัตว์เทพนับว่ายังเป็นเพียงเด็กน้อยอยู่เจ้าค่ะ”
“ไม่เด็กแล้วมั้ง ขนาดตัวเมื่อครู่มิใช่น้อยๆ เลย” หลี่เฉียงเอ่ยออกมาอย่างไม่เชื่อว่าตัวใหญ่กว่าเขาและหว่านหนิงสองคนรวมกันจะเป็นเพียงเด็กน้อยไปได้
“จริงขอรับ ข้ายังเยาว์นัก แต่ก็ปกป้องพวกท่านได้” มันเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง
“เชื่อ ข้าเชื่อ” หว่านหนิงพยักหน้าอย่างเห็น ตัวขนาดนั้นถ้าปกป้องพ
