เสียงรอบข้างตอนนี้เงียบยิ่งกว่าในตาแรก แม้แต่เสียงลมหายใจก็ไม่มีให้ได้ยิน คงกลัวว่าหากหายใจแรงเกินไป จะทำให้ผลที่ออกมาคลาดเคลื่อนไปได้
“สวรรค์ แม่นเช่นตาเห็น” ชาวบ้านร้องออกมาเสียงดัง
เมื่อลูกเต๋าทั้งสามลูกที่เปิดออกมาให้เห็นรวมกันแล้วมีเพียงสามเต็มเท่านั้น จะต่ำกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว
คุณชายฟู่ใบหน้าซีดขาวทันที เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าสวรรค์จะเข้าข้างหลี่เฉียงมากเพียงนี้
“ข้าแพ้แล้ว” เขาเอ่ยออกมาอย่างลูกผู้ชาย คุณชายตู้ยื่นตั๋วเงินให้หลี่เฉียง
“ขอบคุณท่านมาก” หลี่เฉียงมองเขาอย่างชื่นชม ไม่เสียทีที่เป็นถึงบุตรชายเจ้าของหอพนันที่ใจกว้าง แม้จะไม่มีเหตุผลตามใจน้องสาวในตอนแรก แต่พอถึงคราวที่แพ้เขาก็ยอมรับแต่โดยดี
“ข้าฟู่หวงอวี้ เจ้าเล่านามอันใด”
“ข้าหลี่เฉียง” ทั้งสองยิ้มให้กันเล็กน้อย
“ข้าไม่ได้พบคนที่เก่งกาจเช่นเจ้ามานานแล้ว หากเข้าหอพนันของข้า ไม่รู้ว่าจะมีเงินมากพอจ่ายให้เจ้ารึไม่”
“
