หลี่เฉียงมาถึงโรงค้าสัตว์ เขาก็เดินเข้าไปดูวัวที่คอกทันที
“นายท่าน ซื้อม้าสองตัวที่อยู่ในคอกนั่นเถิดขอรับ” เสี่ยวหู่ยื่นปากไปทางม้าสีขาวสองตัวที่อยู่ในคอกใกล้กับคอกวัว
“หื้อ ซื้อม้าเลยรึ”
“ใช่ข้ารับ เชื่อข้า” เสี่ยวหู่รับรู้ได้ว่าม้าทั้งสองตัวมิใช่ม้าธรรมดา เขาจึงต้องการให้หลี่เฉียงซื้อทั้งสองตัวกลับไป
“นายท่านสนใจม้าคู่นั้นหรือขอรับ” นายหน้าค้าสัตว์เห็นหลี่เฉียงหันไปมองที่คอกม้าจึงได้เอ่ยถาม
“ราคาเท่าใด” หากแพงเกินไปเขาก็ไม่คิดอยากจะซื้อ
“ม้าสองตัวนี้ดุร้ายไม่น้อย คนงานยังมิอาจจะถูกตัวพวกมันได้ เกรงว่า...แต่หากท่านต้องการข้าขายให้ตัวละสิบตำลึงทองพอขอรับ” เขาซื้อทั้งสองตัวมาก็เกือบสามสิบตำลึงทองแล้ว
แต่เพราะได้มาหลายเดือนทำอย่างไรก็ขายไม่ออกเสียที ทั้ง ๆ ที่รูปร่างของมันทั้งคู่สง่างามไม่น้อย ด้วยความที่ดุร้ายผู้ใดก็มิอาจเข้าใกล้ได้ เขาลดราคาแล้วแต่ก็ขายไม่ออกเสียที
“อืม...” หลี่เฉี
