ครั้งนี้หว่านหนิงนางก็เห็นเช่นกัน นางชะงักมือทันที มองดูปีกผีเสื้อที่นางปักเสร็จไปแล้วส่วนหนึ่งด้วยความตื่นตระหนก ปีกผีเสื้อมันเหมือนกับกำลังขยับ ราวกับว่ามีชีวิต
“จะ จริงด้วย” เสียงของนางสั่นเทา
“หนิงหนิง หรือจะเป็นเพราะนิ้วมือของเจ้า” เขาก็มองผ้าที่ปักยังไม่เสร็จอยู่เช่นกัน
“ข้าไม่รู้” ทั้งสองมองหน้ากันไปมา
“ที่เจ้าจับปลาได้ง่ายหรือจะเป็นเพราะสิ่งนี้ด้วย”
หว่านหนิงเม้มปากแน่น นางกำลังครุ่นคิด หรือว่านิ้วมือของนางจะเป็นนิ้วทองคำ ดั่งเช่นในนิยายทะลุมิติที่เคยได้อ่าน
“ท่านอยู่เฉยๆ อย่าเพิ่งรบกวนข้า ให้ข้าปักเสร็จเสียก่อนค่อยว่ากัน”
นางเริ่มลงมือปักอีกครั้ง เวลาที่นางขยับนิ้วมือปักผ้าเร็วขึ้น แสงที่ออกมาจากนิ้วของนางก็ดูจัดเจนมากขึ้น ราวกับว่าหากนางปักเสร็จ สิ่งที่อยู่บนผ้าจะมีชีวิตขึ้นมาได้อย่างนั้น
หลี่เฉียงมองมือหว่านหนิงอยู่ตลอดเวลา เขาไม่เคยเห็นสตรียามที่พวกนางปักผ้า จึงไม่อาจพู
