หว่านหนิงนางรีบไปอาบน้ำ คืนนี้นางจะปักผ้าเช็ดหน้าเพิ่มสักสองผืน พรุ่งนี้นางจะลองนำเข้าไปขายในเมืองดูว่าจะได้ราคาดีหรือไม่
หากขายได้ราคาไม่คุ้มเหนื่อย นางคงจะให้ฮวาเตี๋ยพาไปหาเงินเช่นที่นางได้บอกไว้
“หนิงหนิง เจ้าไม่ย้ายมานอนห้องข้ารึ” หลี่เฉียงขวางไม่ให้หว่านหนิงนางเดินเข้าไปห้องด้านข้าง
นางปรายตามองเขา ก่อนจะเอ่ยตอบออกมา “หึ ตัวท่านหายเหม็นแล้วเช่นนั้นรึ เพิ่งจะอดสุราได้เพียงแค่สองวัน เมื่อคืนก็ไม่กลับเรือนทั้งคืน ยังจะเรียกร้องสิ่งใดจากข้าอีกรึ” นางดันตัวเขาออกแล้วเดินเข้าไปในห้อง โดยมีฮวาเตี๋ยบินตามนางเข้าไปด้วย
หลี่เฉียงจำต้องเดินคอตกกลับเข้าไปนอนเหงาเพียงผู้เดียว
“ฮวาเตี๋ย เจ้าว่าข้าปักลายอันใดดี” นางคิดไม่ออกว่าลายใดที่จะขายง่าย
“นายหญิงปักลายดอกไม้ง่ายๆ ก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ”
“อืม เช่นนั้นก็เป็นดอกหลันฮวา (กล้วยไม้) กับดอกเหลียนฮวา (ดอกบัว) ก็แล้วกัน”
หว่านหนิงหยิบถ่านที่ฝนไว้
