หนอนที่อยู่บนต้นซังเยี่ย ต่างกำลังเร่งสร้างรังไหมออกมาจนทั่วทั้งต้นซังเยี่ยมีแต่รังไหมให้ได้เห็น ที่น่าแปลกสำหรับหว่านหนิงอีกอย่าง เห็นจะเป็นรังไหมที่อยู่บนต้น สีของมันมิได้มีเพียงแค่สีขาวที่นางเคยพบเห็น แต่มีของรังไหมแทบจะมีทุกสีเลยก็ว่าได้
“สวรรค์ เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร” นางพึมพำออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา
“นายหญิงท่านชอบหรือไม่เจ้าคะ” ฮวาเตี๋ยร้องถามเสียงใส
นางภูมิใจไม่น้อยที่สิ่งที่นางเตรียมการไว้ให้หว่านหนิงนางจะตกตะลึงมากถึงเพียงนี้
“ชอบ ชอบมาก เจ้าช่างดีกับข้าเสียจริง” หากฮวาเตี๋ยนางตัวใหญ่เสียหน่อย หว่านหนิงคงพุ่งเข้ากอดนางไปแล้ว
“รังไหมที่ท่านเห็น ข้าจะให้สหายของข้าถักทอออกมาจนเป็นผ้าผืนงามให้ท่านเจ้าค่ะ”
“ทำอย่างไร” นางเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
ฮวาเตี๋ยบินหายไปจากสายตาของหว่านหนิง แต่เพียงครู่เดียวนางก็กลับมาพร้อมผีเสื้ออีกตัว
“นายหญิง นี่คือเซียงเซียง สหายของข้าเจ้าค่ะ นางดูแลสวน
