เพราะเมียรักไปร่วมงานอีเว้นท์ที่เมืองกรุง หน้าที่ดูแลลูกแฝดจึงตกเป็นของเฮียเสือไปโดยปริยาย แค่ช่วงเช้าของวันที่ต้องไปโรงเรียนก็ชุลมุนเอาเรื่องแล้ว
เจ้าแฝดที่อยู่ในวัยอนุบาลหนึ่งทับสอง
ปกติเจินจะเป็นคนจัดการในส่วนนี้ทุกเช้า เขาก็มีหน้าที่แค่ขับรถไปส่งลูกที่โรงเรียน พอต้องมาจัดการทุกอย่างเอง ก็เล่นเอาหัวหมุนเป็นลูกข่างเลยทีเดียว
“พ่อจ๋าถักเปียเป็นเหยอคะ” เสียงเจื้อยแจ้วของพลอยตะวันดังขึ้น ลูกสาวคนเล็กที่นั่งให้พ่อถักเปียไปโรงเรียนให้
“เป็นสิลูก” เฮียเสือตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่สีหน้าเคร่งเครียดจนหัวคิ้วแทบจะไหลมารวมกัน
เจ้าตัวน้อยเอียงหัวส่องตัวเองในกระจก ใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราเหมือนแม่ไม่มีผิดเพี้ยน กำลังงุนงงเพราะเปียผมที่พ่อเสือทำให้ มันไม่เหมือนที่แม่เจินทำเลยสักนิดเดียว
“แต่มันม่ายค่อยจ๋วยเลย”
“ไม่สวยอะไรล่ะลูกสวยออก”
“จ๋วยเหยอ เอ๋ จ๋วยไหมพ่อ”
เจ้าแก้มกลมเงยหน้ามอง ทำเฮียเสื
