การที่ยาหยีกลับเข้ามาในไร่สุรารักษ์ ทำให้มีมวลความรู้สึกบางอย่างไหลเวียนอยู่ในอกชายหนุ่ม
มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก..
เหมือนพาตัวเองย้อนกลับไปเมื่อสิบปี ทั้งแววตาและน้ำเสียงคือผู้หญิงที่เขาเคยรักหมดหัวใจ และเป็นคนเดียวกันที่ทำลายความสัมพันธ์สิบปีให้พังลง
ยาหยีนั่งอยู่หน้าบ้านที่มีชานระเบียงยื่นออกมา บรรยากาศสดชื่นกำลังดีไม่มีเมฆขาวบดบังท้องฟ้าในยามเช้า
ร่างสูงกำยำสวมเสื้อกล้ามสีดำกำลังเจาะสว่าน ซ่อมชั้นสำหรับทำกระถางต้นไม้ หลังอันเก่าผุพังเพราะเปียกฝน
“มีอะไรให้เราช่วยไหมเสือ” เธอเดินเข้าไปถาม หลังเห็นอีกฝ่ายงุ่นง่านอยู่คนเดียว
“ไม่มีหรอก นั่งพักเถอะ”
ตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา เจ้าของบ้านไม่เคยใช้ยาหยีให้ทำงานหนัก หวั่นจะมีผลกระทบกับเด็กในท้อง เพราะอีกฝ่ายบอกว่าไตรมาสแรกต้องระวังเป็นพิเศษ
“แต่เราอยากช่วยนี่” น้ำเสียงเชิงตัดพ้อดังขึ้น ร่างบางที่ย่อตัวนั่งข้างเขาทำหน้าอ้อน แตะม
