16 คืนที่วิเศษ นี่คือวันที่มีความสุขที่สุดในรอบแปดปีของพันแสง ฐลัชนันท์ แม้ภรรยากลับมาด้วยความทรงจำที่หายไป แต่ก็ยังดีกว่าไม่กลับมาเลย ประธานบริษัทรับเหมาก่อสร้างมีรอยยิ้มตลอดเวลาขณะจัดการผ้าที่คลุมกันฝุ่นบนเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ในห้อง พลางสายตาก็แลไปทางห้องน้ำบ่อยครั้ง ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่มีทางหนีไปไหนได้แต่ใจก็ไม่วายพะวงห่วง ร่างสูงทรุดตัวนั่งที่ขอบเตียงเมื่อจัดการปัดฝุ่นทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว มือถือจอพับของภรรยายังเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงที่สวมอยู่ พันแสงจะล้วงออกมา ทว่าสมาร์ตโฟนของตนที่วางบนเตียงก็สั่นครืดคราดขึ้น “ว่าไงคิน” “เป็นไงบ้างเฮีย เรียบร้อยดีหรือเปล่า คุยกับมุกรู้เรื่องแล้วใช่ไหม” “เอาอะไรมารู้เรื่อง คำก็ไล่ สองคำก็คนแปลกหน้า” “ที่ผมบอกให้หน้าด้านเข้าไว้น่ะ พี่ซันต้องทำตามอย่างเคร่งครัดเลยนะ หน้าบางไม่ได้เด็ดขาด” “ก็ด้านจนไม่รู้จะด้านยังไงแล้ว” “ถ้าเป็นไปได้ก็เอาพานธูปเทีย