33
ศึกนี้ไม่มีถอย
นพพลอารมณ์แจ่มใสขึ้นทันตาที่หลานรักโผล่เข้ามาทักทาย เหนือตะวันมาเยี่ยมผู้ป่วยกับมารดาสองคน โดยปล่อยพันแสงรักษาตัวอยู่ชั้นล่าง
“ตาคิดถึงตะวันจังเลย”
“ตะวันก็คิดถึงคุณตาครับ เมื่อไหร่คุณตาจะได้ออกจากโรงพยาบาลสักที ตะวันจะได้ไปเที่ยว”
“หือ? ไหงงั้นล่ะ ตะวันอยากให้ตาพาไปเที่ยวเหรอ” นพพลคุยเล่นกับหลานที่นั่งเก้าอี้เกาะขอบเตียง ส่วนแก้วมุกดากับรพีนั่งทานของว่างอยู่ที่โซฟา
“เปล่าฮะ คุณแม่บอกว่าตะวันจะได้ไปเที่ยวเชียงใหม่ก็ต่อเมื่อคุณตาออกจากโรงพยาบาลแล้วเท่านั้น”
“อ๋อ แปลว่าการที่ตายังอยู่ที่นี่ ตะวันก็จะไม่ได้ไปเชียงใหม่ง่ายๆ ใช่ไหม โถ่ ไอ้เราก็นึกว่าหลานเป็นห่วงอยากให้หายไวๆ ที่ไหนได้ห่วงอยากไปเที่ยวเร็วๆ” คำพูดของผู้เป็นตาเหมือนน้อยใจอยู่ในที แต่ก็หัวเราะออกมายกใหญ่
“ตะวันก็อยากให้คุณตาหายไวๆ เหมือนกันครับ คุณตารู้หรือยังครับวันนี้ตะวันมากับคุณพ่อนะ”
“พ่อเหรอ?” นพพ
