ตอนที่ 6 ผู้ที่อยู่เบื้องหลัง
1307 คำ
“พี่วินนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยววามา ริน ไปหลังร้านกับฉันหน่อยสิ”
“อ๋อ ได้สิ”
ดารินถูกนางเอกจับมือและพาเดินเข้าไปหลังร้าน ที่ตรงนี้มีเพียงเราสองคน ดารินก็เห็นใบหน้าของวาววาฉายความจริงจัง
“ริน เธอสัญญากับฉันได้ไหมว่าเธอจะไม่ชอบพี่วิน”
“อะไรนะ?”
“ใคร ๆ ก็รู้ว่าเมื่อก่อน พี่วินชอบเธอ”
“...”
“สายตาของพี่วินเมื่อกี้ที่มองเธอ ฉันรู้สึกว่าพี่เขายังชอบเธออยู่”
“...”
“สัญญากับฉันสิริน”
ดารินกำมือของตัวเองแน่น
อย่างที่วาววาพูด ภูวิน พระรองเคยชอบนางร้ายเมื่อหลายปีก่อน ที่เรายังเรียนมัธยมกันอยู่ แต่นั่นมันก็ผ่านมานานมากแล้ว แถมเพื่อน ๆ ภูวินต่างหากที่เอาแต่แซว ความจริงดารินไม่เคยคิดอะไรกับภูวิน ทว่าภูวินไม่ เขาชอบดารินมาตลอดและตอนนี้ก็ยังชอบอยู่ ส่วนดารินที่ไม่เคยจริงจังกับใคร พอรู้ว่าใครชอบตัวเองก็ทำทีเล่นทีจริงใส่ และยิ่งรู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอก็ชอบภูวิน ทำให้ดารินโปรยเสน่ห์ให้ภูวินด้วยความสนุกเท่านั้น
และช่วงกลางเรื่อง นางร้ายรู้ว่าพระรองยังชอบตัวเองอยู่ก็เข้าไปอ่อยพระรองจนทั้งคู่มีอะไรกันหลายต่อหลายครั้ง นางร้ายที่ร้ายกาจ ทำทุกอย่างที่สามารถหักอกเพื่อนตัวเองให้เจ็บปวดได้ ปั่นหัวพระรองเพื่อให้ภูวินหลงรักตัวเอง และก็สั่งให้ภูวินแยกวาววาออกจากพระเอก นางร้ายทำไปเพียงแค่จะยืมมองพระรองให้ทำเรื่องชั่ว ๆ เท่านั้น และด้วยเพราะภูวินชอบดารินมาก่อนจริง ๆ นางเอกเลยเจ็บปวดตลอดมา วันนี้วาววาจึงพูดออกไปตรง ๆ กับดาริน
และเธอคิดว่านางเอกในเวอร์ชั่นนี้ แปลกตากว่าเวอร์ชั่นในนิยาย
“ฉันสัญญาไม่ได้หรอก แต่ฉันจะบอกให้เธอรู้ว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่วิน”
“...”
“ไม่ได้คิดอะไรกับคุณตรีศูลด้วย”
“เธอจะคิดอะไรกับคุณตรีศูลฉันไม่ว่าหรอก แต่ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ว่าฉันชอบพี่วินมาก เธอคงเข้าใจฉันนะริน”
“...”
“...”
“อื้อ ฉันเข้าใจ”
ดารินยอมพูดออกมาให้อีกฝ่ายสบายใจ วาววาส่งยิ้มให้เพื่อนตัวเอง ก่อนจะเดินออกไปยังหน้าร้าน ดารินเดินตามอีกฝ่ายไปเงียบ ๆ ก็เห็นวาววานั่งลงข้างภูวินบนโซฟา
“พี่วินกินสิคะ รินซื้อมาฝากเมื่อกี้ ขนมร้านนี้อร่อยมากเลยค่ะ”
ภูวินหันมองดารินที่เดินมานั่งลงบนโซฟาเช่นกัน แต่นั่งข้างวาววาที่นั่งตรงกลาง ภูวินจิ้มขนมเข้าปาก ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“อืม อร่อยจริง ๆ ด้วย รินซื้อที่ไหนเหรอ”
ภูวินมองดาริน โดยมองผ่านวาววาที่นั่งตรงกลางไป ส่งผลให้นางเอกหน้าเสียเล็กน้อย ดารินเห็นแบบนั้นก็รู้สึกอึดอัด
“ซื้อที่—”
เพล้ง!!!!!
จู่ ๆ เสียงดังของกระจกแตกสะเทือนจนรับรู้ได้ว่ากระจกประตูร้านได้แตกกระจายพังลงมาทั้งบาน เสียงกรีดร้องของพนักงานหน้าร้านดังสนั่น ดารินยกมือปิดหูตัวเองด้วยความตกใจ ก่อนจะลุกขึ้นและรีบวิ่งออกไปที่หน้าร้าน ทั้งวาววาและภูวินก็วิ่งออกไปด้วย
“ใครทำแบบนี้!”
วาววาพูดออกมา มองประตูกระจกที่แตกละเอียดทั้งบาน เศษกระจกกระจายบนพื้นเต็มไปหมด คนภายนอกร้านต่างหันมองมาที่ร้านของเธอ ก่อนภูวินจะเห็นมอเตอร์ไซต์คันหนึ่งที่ขับออกไปท่าทางแปลก ๆ
“สองคนนั้นหรือเปล่า”
ภูวินชี้ไปที่มอเตอร์ไซต์ที่คนขับและคนซ้อนจอดไกล ๆ และหันมามอง ทั้งสองสวมหมวกกันน็อคใบใหญ่ ก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว ดารินตกใจกับเหตุการณ์นี้มาก ๆ เช่นเดียวกับวาววา ฉับพลันสายตาของวาววาก็เห็นก้อนหินก้อนใหญ่ตกอยู่ข้าง ๆ เศษกระจก มันคือก้อนหินก้อนเดียวกับที่ถูกปาจนกระจกแตก
วาววาเดินไปหยิบก้อนหินนั้นมาไว้ในมือ เพราะก้อนหินถูกห่อด้วยกระดาษแผ่นหนึ่ง วาววาคลี่กระดาษออกมา ก่อนจะอ่านตัวหนังสือบนกระดาษที่ถูกเขียนด้วยลายมืดตวัด
‘อย่ายุ่งกับตรีศูล ไม่อย่างนั้นจะไม่ถูกปาแค่กระจกแน่’
“ค...ใครทำแบบนี้กัน”
วาววายกมือปิดปากตัวเอง ดารินเห็นแบบนั้นก็รีบแย่งกระดาษใบนั้นมาอ่าน
ฉิบหายแล้ว นี่มัน...
มันคือหนึ่งในฉากที่อยู่ในนิยายที่เธอเขียน
และคนที่จ้างให้มอเตอร์ไซต์คันนั้นทำแบบนี้คือนางร้าย
คือเธอเอง!
หญิงสาวยืนตัวสั่น เพราะฉากเหมือนกันจริง แต่ไทม์ไลน์ของเนื้อหาไม่ได้เรียงกันเลยแม้แต่นิด และเธอจะไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้จ้างใครมาแกล้งนางเอกเอาไว้บ้าง
และตัวเองได้เคยทำอะไรเอาไว้ก่อนหน้านี้บ้าง
“ใครแม่งทำแบบนี้!”
ภูวินได้อ่านเนื้อหาในกระดาษก็สบทออกมา ทว่าวาววาหันมองหน้าดารินราวกับรู้ว่าใครที่เป็นคนทำแบบนี้ ดวงตากลมของนางเอกสั่นไหวแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
ส่วนดารินก็ยืนตัวแข็งทื่อ ใบหน้าตื่นตระหนกอย่างชัดเจน
เอี้ยด!!!
แลมโบกินีคันสีดำจอดเบรกอย่างแรงหน้าร้านเช่าชุด ประตูฝั่งคนขับถูกเปิดออก ปรากฏร่างสูงใหญ่ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ นัยน์ตาคู่คมแข็งกร้าวเมื่อเห็นประตูร้านแตกละเอียด...เขามาช้าเกินไป ตรีศูลเดินดุ่ม ๆ เหยียบเศษแก้วเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้านางเอก
วาววาเงยหน้ามองพระเอกด้วยแววตาเกลียดชัง
“วาววา เป็นอะไรหรือเปล่า”
ตรีศูลถามวาววา ทว่าวาววาแย่งกระดาษมาจากภูวินและขยำกระดาษเป็นก้อน ก่อนจะเขวี้ยงใส่หน้าตรีศูล คนถูกทำแบบนั้นก็หลับตาแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นสบตากับวาววา
คนที่เขาหลงรัก
“ผู้หญิงของคุณทำกับร้านฉันแบบนี้!”
“...”
“ไปจัดการคนของคุณให้ดี และบอกเธอด้วยว่าฉันไม่มีวันยุ่งกับคุณ เพราะฉันเกลียดคุณ!”
ตรีศูลเจ็บปวดที่หัวใจเมื่อถูกวาววาพูดแบบนี้ใส่ เขาก้มลงไปหยิบก้อนกระดาษและคลี่มันเพื่ออ่านเนื้อความ
‘อย่ายุ่งกับตรีศูล ไม่อย่างนั้นจะไม่ถูกปาแค่กระจกแน่’
ฉับพลัน นัยน์ตาที่เคลือบไปด้วยประกายโทสะก็ตวัดมองผู้หญิงที่ชื่อดารินทันที เขากัดกรามตัวเองแน่น ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากข้อมือเล็กด้วยความแรง จนร่างของดารินกระเด็นไปชนกับแผงอกของเขา
“จ...เจ็บนะ”
“เฮ้ยคุณ จะทำอะไรริน”
ภูวินทำท่าจะเข้าไปช่วยดาริน ทว่าวาววาดึงแขนของภูวินเพื่อห้ามเอาไว้ ตรีศูลตวัดสายตาน่ากลัวมองภูวิน ก่อนจะกระชากดารินให้ออกจากร้านและผลักเธอเข้าไปในรถยนต์ของตัวเอง
ตรีศูล เขารู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้
แลมโบกินีคันสีดำขับออกไปด้วยความเร็ว ดารินที่นั่งข้างคนขับก็มีใบหน้าที่หวาดกลัว เธอมองคนข้างกายด้วยแววตาสั่นระริก
“คุณตรี คือรินอธิบายได้—”
“ไปอธิบายในนรกก็แล้วกัน”
“...!!”
นี่เธอจะถูกพระเอกฆ่าตายตั้งแต่ต้นเรื่องเลยงั้นเรอะ!!
- ผู้เขียน
