“กูชอบอุ้ม...ชอบมาตั้งแต่ตอนแต่งงานกันแล้ว ก็ชอบตอนนั้นแหละ แต่กูก็โกรธแม่ ตอนนั้นเลยหาเรื่องหย่า แต่ใครจะไปคิดว่าอุ้มจะใจเด็ดหนีกูไปตั้งห้าปี แถมยังมีลูกอีก”
“...”
“ส่วนกับก้อย เอาจริงๆ ไหม กูเองก็ไม่เคยพูดไปหรอก แต่ก่อนจะแต่งงานกันแล้ว กูกับก้อยเริ่มห่างๆ กัน แต่เพราะตอนนั้นกูโกรธแม่ กูก็เลยยังยื้อเขาไว้น่ะ แต่อย่างที่มึงเห็น สุดท้ายกูกับก้อยก็พังอยู่ดี แล้วมันไม่ได้พังเพราะมีอุ้มหรอก แต่มันพังเพราะกูกับก้อยรู้ตัวกันมาตั้งนานแล้วว่าเราไม่ได้รักกันแล้ว”
คำสรุปนั้นทำให้ปกป้องที่แม้จะรู้อะไรๆ อยู่บ้าง ทว่าก็อดอุทานออกมาไม่ได้อยู่ดี
“ฉิบหาย”
ไอ้ที่ตอนนั้นเขาเองยังเข้าใจมาตลอดว่ามันหย่าเพราะมันมีคนใหม่ ก็แสดงว่าไม่จริงน่ะสิ
มิน่า...หลังจากหย่าถึงได้เลิกกับลักขณาอย่างรวดเร็ว เพราะอย่างนี้นี่เอง
...เพราะตัวมันไม่เคย ‘รัก’ คนอื่นเลยนอกจากอุรัสยา ทว่าความโกรธและทิฐิก็ทำให้มันโง่เป็นควาย ปล
