เช้าของอีกวันโตมรและสโรชาก็พากันตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เพื่อพากันออกไปเที่ยว ก่อนจะมาเคาะเรียกมาริสาที่ห้อง เรื่องที่ชวนกันไปเที่ยวตั้งแต่เมื่อวาน
“ก๊อกๆ คุณริสาคะตื่นรึยังคะ” สโรชาเรียกมาริสาแล้วหันมาถามโตมรที่ยืนอยู่ข้างๆ
“เอยว่าคุณริสาคงจะยังไม่ตื่น เราเข้าไปปลุกกันดีกว่านะคะเจ้” สโรชาเอ่ยถามโตมรแล้วทำท่าจะเข้าไปในห้องของมาริสา
“ยัยเอย เข้าไปก็เสียมารยาทแย่สิยะ ปล่อยให้คุณริสาเขานอนพักไปเถอะ เมื่อคืนคงจะดื่มหนักก็เลยตื่นไม่ไหว เราเลื่อนไปเที่ยวดอยกันตอนเย็นๆก็ได้นี่ เช้าๆแบบนี้หนาวจะตาย” โตมรบอกออกไปอย่างมีเหตุผล แต่ในใจภาวนาขอให้มาริสากับอาชาไม่ได้มีอะไรกันเมื่อคืน
“ก็ได้ค่ะ งั้นเราก็ไปใส่บาตรกันเถอะค่ะ แล้วเดี๋ยวสายๆพอคุณริสาตื่นเอยจะพาไปที่ไร่ของเอยก่อน” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วเดินนำโตมรออกไป
ส่วนอาชาที่นอนกอดมาริสาพร้อมกับเอามือปิดปากของมาริสาออก เมื่อเสียงคนคุยกันหน้าห้องเงี
