พอมาถึงรีสอร์ทของอาชา พนักงานก็มาทำความสะอาดเสร็จพอดี ทุกคนจึงเข้ามาพักได้ทันที เพราะจากสนามบินเดินทางมาที่ไร่ก็ ใช้เวลาเกือบจะชั่วโมง
“ว้าย” มาริสาลงรถแล้วเหยียบหินกรวดจนรองเท้าส้นสูงลื่นทำให้เกือบจะล้มลงแต่อาชาที่ยืนอยู่ที่ประตูรถก็รับเธอไว้ได้ จนเธอเข้าไปกอดอาชาเต็มๆ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ” อาชาเอ่ยพูดออกไปอย่างเป็นห่วง แล้วมองตาของมาริสาแต่ในใจกลับสะอึก เพราะหน้าอกหน้าใจกำลังเบียดที่หน้าอกของเขา
“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” มาริสาเอ่ยบอกก็ถอนตัวออกจากการกอดของอาชาอย่างเขินๆ ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆสโรชาที่ลงก่อนแล้ว
“งั้นไปดูห้องกันเถอะครับ” อาชาเอ่ยบอกออกไป เพราะเขาได้จัดห้องไว้ให้กับทุกคนแล้ว โดยเฉพาะมาริสาที่เธอได้ห้องวิวทะเลหมอกห้องสุดท้ายไป
“นั่นห้องของเจ้ตั้มนะครับ ส่วนมุมนั้นห้องของน้องเอยนะครับ ส่วนของคุณริสาห้องนี้ครับ” อาชาเอ่ยบอกก็ชี้ให้โตมรอยู่ห้องแรก แล้วให้สโรชาอยู่ห้
