“เออใช่ ฉันก็ลืมบอกแกไปวะไอ้รามว่าพ่อเลี้ยงอาชาเขาก็จะไปกลับฉันด้วย” ตะวันเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มกวนๆใส่รามีน ฉันจะปั่นหัวแกให้วุ่นเลย ดูสิว่าแกจะทำยังไงต่อ ตะวันคิดในใจ
“พี่รามคะ มาทำอะไรคะเนี่ย” มาริสาที่เช็คอินรอก่อนหน้านี้ เดินเข้ามากับโตมร ก็แกล้งเอ่ยถามพี่ชายออกไปด้วยรอยยิ้มหวาน ทั้งที่รอจังหวะเข้ามาหาทุกคน
“มาส่งเอยน่ะ เราจะไปดูงานเชียงใหม่แล้วใช่ไหม ดีเลยพี่จะได้ฝากเราให้พี่ตะวันกับเอยช่วยดูแล” รามีนเอ่ยบอกออกไปเหมือนกับว่าเขาไม่รู้ว่าน้องสาวจะไปเชียงใหม่
“ดีเลยค่ะ เดี๋ยวเอยจะดูแลคุณริสาอย่างดีเลยค่ะ ยิ่งมีเจ้ไปด้วยอีกคน เดี๋ยวเอยจะพาเที่ยวให้ทั่วเลยช่วงนี้กำลังหน้าหนาวพอดี บรรยากาศกำลังดีเลย” สโรชาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มอย่างดีใจที่เห็นทั้งสองคนมา จึงรีบเอ่ยพูดทันที เพราะตอนนี้มีพ่อเลี้ยงอาชามาด้วยอีกคน เธอกลัวว่ารามีนจะงอนเธออีก แต่ถ้ามีมาริสาไปด้วย เขาก็คงจะไม่อะไรกับเธอมากมาย สโรชา
