“รักไม่รักแล้วพี่จะรู้ไปทำไม” รามีนเอ่ยถามออกไปอย่างกวนๆ ไม่รักจะเอาทำเมียมานานขนาดนี้หรอ แล้วจะพูดยังไงดีวะเนี่ย ถ้าบอกว่ารักสโรชาออกไปจะเสียฟอร์มไหมวะ รามีนคิดในใจแล้วมองที่สโรชาก่อนจะมองไปที่ตะวัน เอาวะ ดีกว่าเมียโกธรละกันวะ รามีนคิดในใจต่อ
“มันตอบยากมากก็ไม่ต้องตอบหรอกค่ะพี่ราม” สโรชาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงประชดออกไปอย่างอดไม่ได้ แค่บอกว่ารักไม่รัก ไม่รู้จะเรื่องมากทำไม ทีเมื่อคืนบอกรักเธอไม่รู้ตั้งกี่รอบ ไม่เห็นจะอายเลย สโรชาคิดในใจ
“ตอบสิตอบ พี่ไม่รักเมียพี่แล้วพี่จะไปรักใครได้ล่ะ จริงไหม” รามีนเอ่ยพูดออกไปก็เขยิบตัวหาสโรชาแล้วทำท่าจะกอดสโรชา
“ไอ้ราม ตอบก็พอไม่ต้องมาลวนลามน้องฉัน” ตะวันเอ่ยบอกออกไปแล้วมองรามีนอย่างไม่วางตา
“ลวนลามอะไรกัน ผมก็ทำของผมเป็นประจำ ทำบ่อยๆด้วยใช่ไหมเมียจ๋า” รามีนเอ่ยบอกอย่างหน้าระรื่น จนสโรชาต้องหยิกที่เอวของเขา
“พี่ราม” สโรชาบอกแล้วส่ายหน้าใส่รามีน
