พอแปดโมงเช้า ตะวันก็มาที่บ้านของรามีน โดยมีลีน่าและไลลาตามมาด้วยโดยเจอกับแม่บ้านที่กำลังมาทำงานพอดี จึงรีบเดินเข้าไปหาทันที
“ไอ้รามอยู่ไหมป้า” ตะวันเดินเข้าไปถามทันที เพราะยังไงก็ต้องเข้าไปพร้อมกันกับป้าแม่บ้านให้ได้
“อยู่มั้งคะ เดี๋ยวป้าเข้าไปดูให้ค่ะ คุณตะวันไปรอด้านในก่อนดีกว่านะคะ” ป้าแววเอ่ยบอกกับเพื่อนของรามีนที่เคยมาที่บ้านหลังนี้ ก่อนจะเชิญทั้งสาม แล้วพาเดินเข้าไปในบ้าน พอถึงประตูบานเล็กจะเข้าไปในตัวบ้านแววก็เปิดประตูออก
“คุณพระ” แววอุทานออกมาเมื่อเสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น ก่อนจะรีบเข้าไปเก็บอย่างรวดเร็วเพราะกลัวแขกของรามีนจะว่าเอา
“มันขนาดนี้เลยหรอ” ตะวันพูดออกไปก็หันไปมองหน้าของภรรยาสาวอย่างปลงๆ เฮ้อแล้วแบบนี้จะแกล้งไอ้รามได้สักกี่น้ำกัน ตะวันคิดในใจ
“ถือซะว่าข้าวใหม่ปลามันนะคะพี่ตะวัน ใจเย็นๆอย่าโมโหสิคะ” ลีน่าเอ่ยเตือนสติสามี ก่อนจะจับมือลูกสาวไว้ แล้วเดินไปนั่ง
