“แบบคุณเอยผมคงไม่ต้องแนะนำก็มีคนเข้ามาจีบแล้วล่ะครับ” ณัฐพลเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกไป ใครจะโง่ปล่อยให้ของสวยๆงามๆแบบนี้ไปตกอยู่กับมือคนอื่นกัน ณัฐพลคิดในใจ ส่วนนานารู้สึกได้ว่าณัฐพลกำลังสนใจสโรชาเธอจึงรู้ไม่พอใจ แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจเพราะณัฐพลเป็นคนเด็ดขาดเธอไม่อยากจะทะเลาะแล้วต้องถูกทิ้ง นานาคิดในใจ
“งั้นผมว่าเรามาถ่ายรูปแล้วก็แยกย้ายกันไปนั่งที่โต๊ะดีกว่านะครับ ยืนคุยกันมานานแล้วคงจะเมื่อยแย่” วัตรเอ่ยบอกออกไป เพราะเขาต้องต้อนรับแขกคนอื่นๆอีก
“ก็ดีค่ะ นานาว่าถ้านานเกินไปแมลงแถวนี้คงจะกัดแทะเล็มอาหารไปซะหมด” นานาเอ่ยพูดออกไป แล้วกระแทกเสียงไปทางสโรชา
“จริงค่ะ คุณนานา รวีก็คิดแบบนั้น” รวีเอ่ยพูดก็กอดแขนของรามีนเยาะใส่สโรชา
“ยัยเอย แกจะยอมแบบนี้หรอ ตอบโต้กลับไปสิยะ” โตมรที่อยู่ข้างหลังของสโรชาเอ่ยกระซิบเบาๆ
“ใช่ยัยเอย นั่นผัวแกนะ อย่าปล่อยให้ยัยนั่นมันเอาไปครองสิ” ปัทมาเอ่ยเสริมอีกคน
