แต่ในทุกๆคืน ภาพครอบครัวสามพ่อแม่ลูกกลับทำให้เบลเก็บมาฝันแล้วฝันเล่า เฮ้ยยย ก็ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องแต่งงาน เมื่อแต่งแล้วก็มีภรรยามีลูกก็ถูกต้องแล้ว
“เอ้านี่” โฟว์วางกระดาษโปสเตอร์โฆษณาสถานที่แห่งหนึ่งตรงหน้าเบล
“อะไรเหรอคะ”
“ที่นี่เป็นรีสอร์ทของลูกค้าร้านเรา หน้าที่สานสัมพันธ์พี่มอบหมายให้เบลเป็นคนจัดการ พี่จองทุกอย่างไว้ให้แล้ว อาทิตย์หน้าต้องเดินทาง” เบลยิ้มและพยักหน้าอย่างเข้าใจ ซึ่งเบลไม่อยากให้คนที่รักและจริงใจต่อเธอต้องผิดหวังเสียใจ “อ๊ะ แล้วนั่นจะไปไหน”
“เบลอยากกินกาแฟ ว่าจะเดินไปซื้อนะคะ” โฟว์ยิ้ม
“พี่ขอคาปูชิโน่เย็น”
“ทราบอยู่แล้วค่ะ” เบลยิ้มและเดินออกจากร้านไป เธอเดินไปตามทางฟุตบาทไม่รีบไม่ร้อน รถราบนท้องถนนก็เคลื่อนไปตามเส้นทาง ตามวิถีของมัน ร้านกาแฟห่างไปไม่มาก เธอยังเดินต่อไป
คิ้วหนามองผ่านกระจกและเขาก็ตาไม่ฝาดแล้วครั้งนี้ เธอคือเบล เบลของเขา กลางวิเคราะห์อย่า
