ในเมื่อกลางเดินออกจากห้องอาหารไปก่อน เบลจึงลาคุณใหญ่และคุณแป้ง และยืนยันว่าเธอจะกลับเองดีกว่า “คุณแป้งและคุณกลางพักผ่อนเถอะนะคะ” และเบลก็ลาทั้งสองเดินออกจากห้องอาหารมา
ควับ! แต่เมื่อเบลเดินออกจากบ้านเพื่อจะเดินไปยังประตูรั้ว เธอก็ถูกคว้าตัวไว้ วงแขนแข็งแรงโอบเธอไว้จากด้านหลัง !!! แน่นอนว่าเบลต้องตกใจเพราะจิตใต้สำนึกบอกเธอว่าเป็นใครอื่นไม่ได้ หัวใจเธอเต้นแรงมากจนเธอเองอดคิดไม่ได้ว่าเขาก็ต้องได้ยินเช่นกัน
“ไปเดินย่อยอาหารกัน” เขาเปลี่ยนจากการกอดมาเป็นคว้ามือเธอและพาเธอมุ่งหน้าไปยังสวน เขาก้าวอย่างช้าๆ เบลเดินตามแรงจูงของเขา เธอไม่ได้ร้องขอให้เขาปล่อยและโวยวายใดๆออกมา
เขาพาเธอเดินเรื่อยๆ โดยที่ไม่ปล่อยมือเธอ เขาไม่ได้พูดอะไรนอกจากเดิน เธอเองก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากเดินเช่นกัน หนึ่งนาทีผ่านไป สองนาทีผ่านไป และกลายเป็นหลายนาที เขาเดินไปยังส่วนลึกที่แสงสว่างจากหลอดไฟกระจายไปไม่มากพอ แต่คืนนี้ท้
