อัศวินขับรถออกมาด้วยท่าทางเหม่อลอย เขาเหมือนคนไร้จิตวิญญาณไร้สิ้นหนทางที่จะก้าวเดินต่อ เขาขับรถมาถึงบ้านได้อย่างไรยังไม่รู้เลย รู้เพียงว่าหัวใจเจ็บปวดตลอดเวลาและทวีคูณความเจ็บมากขึ้นกับภาพในอดีต ทุกครั้งที่เขาก้าวเข้าบ้าน ภาพของพลอยไพลินที่เคยออกมาต้อนรับเขาที่หน้าบ้านจะปรากฏขึ้นมาในหัวตลอด ทุกมุมของบ้านมีแค่ภาพของเธอ เขารู้ซึ้งถึงความรักของเธอก็ตอนที่เธอจากไป สายตาของเธอที่เคยเต็มไปด้วยความดีใจตอนที่เขากลับมาบ้านนั้นหายไปจนหมดสิ้น เขาอยากจะย้อนเวลาช่วงนั้นให้กลับคืนมา
เขาเปิดดูกล้องวงจรปิดในมือถือที่เคยดูเธอในตอนที่เธอท้อง ภาพแห่งความสุขที่เคยนั่งดูได้ตลอดทั้งวัน บัดนี้กลับเป็นภาพที่เธอกำลังอุ้มลูกน้อยและขนของออกจากบ้านหลังเล็ก พ่อแม่ของเขาและเพื่อนสนิทของเธอต่างช่วยกันขนย้ายของออกไปจนหมดสิ้น น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เห็นเพียงแค่นี้ก็เจ็บปวดราวกับจะตายให้ได้ เขาจะต้องขาดใจตายแน
