หย่ารักคุณสามี

7 ก่อนหย่า....

พลอยไพลินยืนนิ่งอยู่ในห้องครัว เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี ควรเก็บเสื้อผ้าเก็บของใช้ของตัวเองเตรียมตัวไว้เลยไหม หรือรอไปเซ็นใบหย่าก่อนแล้วค่อยเก็บ หรือคนจะบอกพ่อกับแม่ก่อนดี หัวใจที่ว้าวุ่นทำให้พลอยไพลินคิดอะไรไม่ออกเลย

"เฮ้อ..ทำไงดี?" พลอยไพลินถอนหายใจออกมาเมื่อท่าทางเหนื่อยใจโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังแล้ว

"คิดจะทำอะไร? "

เสียงของสามีทำให้พลอยไพลินตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอกลัวว่าเขาจะโกรธที่เธอไม่ตั้งโต๊ะอาหาร แต่เขาก็ไม่เคยเดินมาตามเธอถึงห้องครัวมาก่อนเลย

" ไม่ได้ทำอะไรค่ะ พลอยกำลังเตรียมตัวตั้งโต๊ะอาหารให้พี่ค่ะ " พลอยไพลินรนลานเรากับคนมีความผิดนักหนา ทั้งที่ตัวเธอก็ทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างดีและสมบูรณ์แบบ

" ให้พลอยตั้งโต๊ะเลยไหมคะ พี่หิวหรือยังคะ"

" หิว!" คนตัวสูงตอบอย่างชัดเจนและค่อยๆเดินก้าวเข้ามาใกล้ จนร่างบางต้องถอยหลัง เธอมองหน้าสามีเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่จะหลบสายตา เธอไม่เข้าใจในการกระทำของเขาเลย และยิ่งได้ยินประโยคความรักของเขาก็ยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก

"หิวอย่างอื่น วันนี้เธอไม่ทำหน้าที่ภรรยา"

" เอ่อ..." ภรรยาที่แสนดีได้แต่เม้มปากแน่น เธอเข้าใจในสิ่งที่เขาเอ่ยออกมา เพราะวันนี้เธอไม่ได้เข้าไปอาบน้ำพร้อมเขา ไม่ได้ไปบริการของในห้องน้ำอย่างที่เคยทำ วันไหนที่เขาจะแช่น้ำอุ่นคือวันที่เธอจะได้ร่วมรักกับเขาในห้องน้ำ

" ฉันบอกว่าจะหย่า แต่ยังไม่ได้หย่า เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดใช่ไหม"

" เข้าใจค่ะ พลอยจะทำหน้าที่จนกว่าจะถึงวันหย่าค่ะ"

" เข้าใจอะไรง่ายๆก็ดีแล้ว "

พลอยไพลินพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการ แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะทำอะไรในตอนนี้ ร่างสูงที่เดินเข้ามาก็เรื่อยๆจนเธอรู้สึกหายใจผิดปกติ

"ไม่พอใจที่ฉันขอหย่าหรอ?"

เขาถามเธอออกมาตรงๆ ท่าทางของเธอเปลี่ยนไปจนเขาคิดว่าเธอกำลังเสียใจที่บอกเงินบ่อทองอย่างเขากำลังจะไปจากเธอ

"เปล่าค่ะ"

พลอยไพลินตอบเพียงเท่านั้น เพราะไม่ว่าเธอจะรู้สึกหรือไม่รู้สึกอะไร ยังไงก็ต้องหย่าอยู่ดี

" ถ้าไม่รู้สึกอะไร ก็ทำหน้าที่ของตัวเอง"

" ได้ค่ะ"

พลอยไพลินตอบรับอย่างว่าง่าย ทั้งร่างกายและหัวใจของเธอยังเป็นของเขา กิจกรรมร่วมรักในห้องครัวเริ่มต้นขึ้นอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย ทั้งสองตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่พอนึกได้ว่าอาจจะมีใครเข้ามาเห็น

" ขึ้นไปบนห้องไหมคะ?"

" ไม่มีใครอยู่ในบ้าน "

เขาให้ทุกคนไปพักก่อนเวลา เพราะอยู่ไปก็ไม่มีใครช่วยอะไรอยู่ดี หน้าที่ทั้งหมดในบ้านแทบจะเป็นของภรรยาของเขาทั้งหมด ตั้งแต่มีภรรยาก็ไม่มีใครได้ตัดเสื้อผ้าหรือของใช้ส่วนตัวของเขาเลย ทุกอย่างมีแต่ภรรยาเป็นคนทำ แต่เขาไม่ได้เห็นถึงความดีของเธอหรอกนะ เขาคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเธอที่ควรจะทำอยู่แล้ว รวมถึงสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ด้วย เธอต้องทำจนกว่าจะถึงวันหย่า

หลายวันต่อมา ..

พลอยไพลินยังคงทำหน้าที่ตัวเองได้อย่างดี ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เธอยังคงทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์แบบ ตื่นมาทำอาหารเช้าให้สามีทั้งๆที่วันพรุ่งนี้จะเป็นวันหย่ากันแล้ว

บางอย่างทำให้เธอสับสนในความคิดของตัวเองจนต้องหาที่ระบายความเจ็บปวด เธอตัดสินใจไปดื่มกับ ปรีชญา หรือ ญา เพื่อนสนิทเพื่อคลายความทุกข์ใจเลยไม่อยากอยู่คนเดียวในค่ำคืนนี้ ถ้าอยากจะดื่มให้เมาเพื่อลืมความทุกข์ใจ และกลับไปนอนหลับอย่างที่ทุกๆคนเป็นกัน แอลกอฮอล์น่าจะทำให้เธอหลับลงได้โดยไร้สามีเคียงข้าง ยิ่งใกล้ถึงวันหย่าสามียิ่งกลับบ้านดึก บางวันก็ไม่กลับด้วยซ้ำ แต่วันนี้กลับหน้าแปลกมากที่พลอยไพลินกลับมาเจอร่างสูงยืนอยู่ตรงกลางห้อง เขามองมาที่เธอด้วยสายตาไม่พอใจ

"ไปไหนมา?"

น่าแปลกมากที่เขาเอ่ยถามเธอ แล้วยังทำเหมือนไม่พอใจที่เธอดื่มมา เขาทำเหมือนสามีที่กำลังโกรธภรรยา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย

"พลอยไปเจอเพื่อนมาค่ะ" พลอยไพลินตอบด้วยน้ำเสียงปกติพยายามที่จะเดินเลี่ยงเขาไปยังห้องน้ำ พรุ่งนี้เป็นวันหย่าแล้วเขาคงจะไม่ทำเรื่องอย่างว่ากับเธอหรอก

" ทำไมกลับดึกขนาดนี้?"

"พลอยมีเรื่องปรึกษาเพื่อนนิดหน่อยนะคะ"

เรื่องของเขานั่นแหละ พลอยไพลินได้แต่บอกในใจ ไม่กล้าเอ่ยออกไป

"ฉันไม่ได้มีปัญหาเรื่องที่เธอไปหาเพื่อน แต่พรุ่งนี้เป็นวันหย่าแล้ว เธอดื่มหนักขนาดนี้จะตื่นไปทันเวลาไหม? เธอควรจะมีสติเพื่อเตรียมตัว"

พลอยไพลินรู้สึกเจ็บปวดในใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอพยายามกลั้นน้ำตาและกล่าว

" พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พลอยไปหย่าให้พี่แน่นอนค่ะ"

พูดเองเจ็บเองเป็นแบบนี้สินะ ในคืนก่อนวันที่จะหย่า พลอยไพลินรู้สึกหนักอึ้งในใจ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าการแยกทางเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ความเจ็บปวดในใจของเธอก็ไม่อาจลงลดได้ เธอกับสามีนอนหันหลังให้กันโดยไม่มีใครพูดอะไร เธอไม่กล้าเอ่ยในสิ่งที่อยู่ในใจได้แต่พยายามข่มตาให้หลับ ถึงจะเมามากแค่ไหนก็ไม่สามารถหลับลงได้เลย

..และแล้ววันหน้าก็มาถึง พลอยไพลินตื่นตั้งแต่เช้า เธอมานั่งรอสามีในห้องรับแขกพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าที่เก็บเรียบร้อย

ทางด้านอัศวินที่ตื่นขึ้นมาไม่เจอภรรยาที่คอยดูแลหาเสื้อผ้าให้ในช่วงเช้าก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็น แล้วพอลงมาเจอว่าเธอนั่งรอเขาอยู่ในห้องรับแขกพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

"เธอเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วงั้นเหรอ? "

คงพร้อมจะไปจากเขาแล้วสินะ อัศวินรู้สึกไม่พอใจในทุกๆอย่างของเช้าวันนี้ ทั้งๆที่วันนี้น่าจะเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับเขา วันที่เขาจะได้อิสรภาพคืนมา จะได้ไปทำตามหัวใจของตัวเอง เขากลับรู้สึกหงุดหงิดไม่อยากออกจากบ้าน

" ใช่ค่ะ "

พลอยไพลินพยายามฝืนยิ้มและตอบไปเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายคิดมากไปกับเธอ โดยไม่รู้ว่าการกระทำของเธอนั้นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

" พี่วินไปก่อนเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวพลอยนั่งแท็กซี่ตามไปค่ะ" เธอไม่ได้แสร้งทำมารยาแต่อย่างใด แต่เธอต้องเอาข้าวของของเธอขึ้นแท็กซี่ไปที่อยู่ใหม่ด้วย

" อืม"

เขาเองก็ไม่ได้ยื้อหรือถามอะไร เดินออกไปจากบ้านเลยไม่หันกลับมามองผู้หญิงพี่กำลังจะเป็นอดีตภรรยาอีกต่อไป