ช่วงพักกลางวัน อินทัชก็ชวนสร้อยมาลาออกไปรับประทานอาหารที่โรงแรม ซึ่งเขามีนัดเซ็นต์สัญญากับลูกค้าช่วงบ่าย
ร้านอาหารหรูภายในโรงแรมระดับห้าดาวช่วงพักกลางวันค่อนข้างวุ่นวายเล็กน้อย เพราะเป็นช่วงเวลาเติมพลังงานของทุกคนนั้นเอง
“ขอบคุณค่ะบอส”
สร้อยมาลาเอ่ยขอบคุณอย่างเกรงใจ เมื่ออินทัชเลื่อนเก้าอี้ให้
อินทัชระบายยิ้มน้อยๆ และหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับเลขาแว่นหนา
“คุณสร้อยอยากทานอะไรก็สั่งได้เลยนะครับ ที่นี่ของอร่อยเยอะมาก”
“ขอบคุณค่ะบอส”
เมื่อเห็นเลขาของตัวเองยังคงเกร็งๆ และมีทีท่าเกรงอกเกรงใจ อินทัชจึงพูดขึ้นเพื่อหวังให้หล่อนผ่อนคลาย
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลางาน คุณไม่ต้องคิดว่าผมเป็นเจ้านายก็ได้นะครับ”
“เอ่อ...”
ดวงตากลมโตที่ซ่อนอยู่ใต้แว่นหนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินคำพูดของอินทัช
“คิดว่าผมเป็นเพื่อน หรือว่าพี่ชายก็ได้ครับ คุณจะได้ผ่อนคลายขึ้น”
จะให้หล่อนคิดแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่
