อินทัชเดินออกมาจากห้องทำงาน เพื่อกลับบ้าน แต่ยังเห็นสร้อยมาลานั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ที่โต๊ะก็อดที่จะเดินเข้าไปหาไม่ได้
“ผมจำได้ว่าไม่มีงานด่วนอะไรแล้ว เอาไว้ทำต่อพรุ่งนี้ก็ได้นะครับคุณสร้อย”
สร้อยมาลาเงยหน้าขึ้นมองเจ้านายสุดหล่อ ก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“พอดีเป็นรายงานประชุมน่ะค่ะ สร้อยทำค้างอยู่ ว่าจะทำให้เสร็จก่อนค่อยกลับ”
“แล้วคุณจะกลับยังไงครับ รถคุณเสียอยู่ไม่ใช่หรือ”
หล่อนรู้ดีว่าเจ้านายเป็นห่วง แต่หล่อนก็ไม่ต้องการเป็นภาระของใคร
“สร้อยให้คนที่บ้านมารับน่ะค่ะ” หล่อนโกหกออกไป
อินทัชได้ยินก็ผงกศีรษะขึ้นลง และคลายเป็นกังวล
“อย่าอยู่ค่ำนักนะครับ ผมดูพยากรณ์อากาศมา ค่ำนี้ฝนน่าจะถล่มกรุง”
“เดี๋ยวเสร็จแล้ว สร้อยก็จะรีบกลับเลยค่ะบอส ขอบคุณบอสมากนะคะ”
หล่อนซาบซึ้งใจในความห่วงใยที่อินทัชมีให้เหลือเกิน
อินทัชไม่ได้ตอบอะไรออกมา นอกจากระบายยิ้ม และเดินตัวตรงหายเข
