ใจร้ายให้ตายก็รัก

หวังดี

หลายเดือนผ่านไป พริบพราวไม่คิดเลยว่าเธอจะได้พบกับธนนท์ในสถานที่แห่งนี้

"ชอบเหรอ?"

เสียงกระซิบถามข้างหูเบาๆ ทำเอาพริบพราวตกใจ จนต้องเอาสายตาหันหนีไปทางอื่น

"ชอบอะไร"

"ก็ผู้ชายฮอตเนิร์ดที่ยกเหล้าเข้าปากไม่พักคนนั้นไง ฉันเห็นนะว่าแกจ้องตามตาไม่กระพริบ"

ดุจดาวถามอย่างรู้ทัน มีรอยยิ้มวิบวับล้อเลียนเพื่อนสาวตรงหน้าที่ปกติแล้ว ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะหล่อแค่ไหน ก็ไม่เคยดึงดูดสามารถสายตาของคุณหนูพราวได้ขนาดนี้

"บะ บ้าเหรอ แค่คนรู้จักนะ เมื่อก่อนเคยอยู่ข้างบ้านกัน"

"อ๋อเหรอ อกหักรึไงไม่รู้นะ เห็นดื่มเอาดื่มเอา แต่อยากรู้จัง หล่อขนาดนั้น จะอกหักได้ยังไง"

"มันใช่เรื่องของเรามั้ย ช่างเหอะ"

แม้เธอจะเห็นด้วยกับคำพูดของดุจดาว แต่นึกภาพที่เขาพูดจาทำร้ายจิตใจเธอเมื่อหลายเดือนก่อน พริบพราวก็ขยาดรู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นปากร้ายแค่ไหน ทางที่นี้ก็อย่าไปสนใจเรื่องของเขาดีกว่า

เหมือนธนนท์จะหันมาเห็นเธอเช่นเดียวกัน แต่มีเพียงสายตาที่เยือกเย็นกว่าเดิมมองผ่านเธอไปราวกับคนไม่รู้จักกัน แรงมาก เพราะตอนที่สบตาเธอทำท่าจะยิ้มให้เขาแต่รอยยิ้มของคนตัวเล็กก็เจื่อนลงในทันที หน้าแตกมั้ยล่ะ ไร้มารยาทที่สุด หมอบ้า!

หลังจากนั้นครึ่งค่อนคืน พริบพราวนั่งคอแข็งไม่มีทางที่จะหันไปทางธนนท์เลยสักนิด...

เขาหยิ่งใส่เธอได้ เธอก็หยิ่งได้เหมือนกัน เอาสิ

"เห้ยๆๆๆ เหมือนคนรู้จักของแกเขากำลังโดนซินดี้ล็อกเป้าหมายแล้วไอ้พราว"

"ซินดี้ไหนว่ะ"

"ก็ซินดี้ เอกนิเทศเมื่อก่อนที่เขาลือกันว่านางชอบมาล่าแต้มผู้ชายในผับนะ"

คำตอบของดุงดาวทำเอาพริบพราวขมวดคิ้วเบาๆ ผู้ชายอย่างหมอธนนท์เนี่ยนะ จะยอมคุยกับผู้หญิงที่เปรี้ยวเข็ดฟันอย่างซินดี้ ไหนเขาบอกว่าเขามีคนรักในใจแล้ว รักนักรักหนาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงยอมให้อีกนัังซินดี้งาบไปกินด้วยล่ะเนี่ย

"โอ้ว แม่เจ้า ฉันว่าดูท่าไม่รอดแน่คืนนี้ งานดีขนาดนี้ คงมีต่อยาวๆอ่ะ"

แม้พริบพราวจะไม่ได้หันไปมอง แต่การพากษ์เสียงแบบช็อตต่อช็อตของเพื่อนสาว ทำเอามือเรียวเล็กกำหมัดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อได้สติก็พยายามคลายออก เธอไม่รู้ว่าที่เขาปฏิเสธในวันนั้น เพราะเขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้วจริงๆหรือเขาแค่ไม่ชอบเธอกันแน่ หายใจเข้าพุธ หายใจออกโท ข่มอารมณ์บางอย่างเอาไว้ที่มันบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าน้อยใจ เสียใจ หรือยังไง

"เอ้ยๆๆๆ ไอ้พราว เขาโดนหิ้วปีกออกไปแล้ว เมาขนาดนั้น ไม่น่าจะรู้สึกตัวนะ ตายๆ คืนนี้อีซินดี้มีเหยื่ออันโอชะป้อนถึงปาก แถมงานเกรดพรีเมี่ยมอีกต่างหาก"

พรึบ!

"ไอ้พราว จะไปไหน"ดุจดาวถามด้วยความมึนงง เพราะอยู่ๆ เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า กลับลุกขึ้นและสะพายกระเป๋าขึ้นไหวอย่างดูรีบร้อน

"ฉันไปทำธุระ แกไม่ต้องห่วง กลับก่อนได้เลย"

ดวงตากลมโตพยายามที่จะมองหาชายหญิงที่ประคองกันออกไปก่อนหน้านี้ด้วยความลุกรี้ลุกรน อย่างหาว่าเธอเสือกเลยนะ แต่เพราะเธอวันนี้ไม่อยากให้ธนนท์ต้องตกเป็นเหยื่อของผู้หญิงที่มีประวัติมั่วซั่วแบบนั้น เห็นแก่ป้าดวงใจและลุงธนพหรอกนะ

"พี่นนท์ค่ะ พี่นนท์"

เสียงเรียกเล็กๆข้างหลัง ทำให้ซินดี้ที่พยายามประคองชายหนุ่มที่มีน้ำหนักตัวมากกว่าเธอถึงสองเท่า เดินเซไปเซมาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ต้องหยุดชะงักลงในทันที

"เธอเรียกใคร"

สาวที่แต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟันตั้งแต่หัวจรดเท้า แถมบางส่วนของร่างกายยังมีรอยสักกระจัดกระจายประมาณห้าหกลายหันมามองพร้อมทั้งถามด้วยความงุนงงปปนหงุดหงิด

"ก็เรียกพี่ชายของฉันคนที่เธอหิ้วอยู่ไง"

"พี่ชายเธอ? แล้วทำไม จะเข้ามาแส่อะไรไม่ทราบ ไม่เห็นเหรอว่าคืนนี้ เรากำลังจะไปสนุกกัน"

"แต่ผู้ชายคนที่เธอหิ้วไปด้วยเขาไม่มีสติ เขาไม่น่าเต็มใจจะไปกับเธอนะ ปล่อยพี่ชายฉันเดี๋ยวนี้"

"เอ๊ะ อีนี้ รู้จักเขาจริงหรือเปล่า หรือที่แท้ก็จ้องที่จะมาขโมยเหยื่อของคนอื่น"

ท่าทีก้าวร้าวของซินดี้ ทำให้พริบพราวกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ เพราะตอนนี้สีหน้าของนางคือยั๊วะจัด

"จริงสิ ไม่เชื่อเธอก็ถามเขาดูก็ได้"

"คุณ คุณ ผู้หญิงคนนี้ คุณรู้จักรึเปล่า คุณ"

ซินดี้พยายามเขย่าผู้ชายที่ทุ่มน้ำหนักมาทางเธอตอนนี้ด้วยความหงุดหงิด หมอธนนท์เหมือนกึ่งๆจะไม่รู้สึกตัว แต่เขาก็ยังอุตส่าห์เงยหน้ามามองเธอ แววตาเย็นชาคู่เดิมสบตาเธอ มันเฉยเสียจนเธอใจหาย ถ้าเขาบอกว่าไม่รู้จัก เธอต้องโดนซินดี้ตบแน่ๆ เพราะเข้าใจว่าจะมาแย่งผู้ชายคนเดียวกัน

"ว่าไง คุณรู้จักรึเปล่า ถ้าทำเสียเวลา่นะแม่ง คืนนี้ได้เอาเลือดหัวคนออกแน่"

และอีกหลายคำที่ร่างเล็กผรุสวาทออกมา

"พริบพราว!"

เสียงทุ้มเข้มที่ยานนิดหน่อยดังออกมาจากลำคอของเขา นั่นทำให้ดวงตาคู่สวยที่เริ่มจะหมดหวังเปล่งประกายออกมาด้วยความดีใจ

"เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่าเรารู้จักกัน กรุณาปล่อยพี่ชายฉันด้วย พี่ชายฉันไม่ได้เต็มใจที่ไปกับคุณ เขาไม่มีสติด้วยซ้ำไป"

พริบพราวทำเสียงเข้มขู่ใส่ ก่อนที่ซินดี้จะมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ เธอหนักแทบบ้ากว่าจะหิ้วผู้ชายหน้าตาดีคนนี้ออกมาได้ แต่เพราะไม่อยากมีปัญหาบานเลย เลยตัดสินใจออกทั้งหมดที่มีผลักชายหนุ่มไปชนกับหญิงสาวตรงหน้า พริบพราวกัดฟัน ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพยายามที่จะยันตัวของธนนท์ไว้ไม่ให้ล้มลงไปกับพื้น

"อยากได้พี่มึงกลับมากก็เอาไป รำคาญจริงๆ ไอ้พวกผู้ชายอ่อนๆทั้งหลายเนี่ย"

พูดจบซินดี้ก็สะบัดหน้าออกไป ทิ้งให้หมอธนนท์ที่เมาจนแทบไม่รู้สึกตัวซบอยู่กับคนตัวเล็กอย่างพริบพราวที่ขาสั่นเพราะต้องแบกรับน้ำหนักเขาจนแทบจะยืนไม่อยู่