คำลวงแสนร้ายกาจ1
493 คำ
แม้จะถูกเลี้ยงดูมาดั่งไข่ในหิน ทว่าจัสมินกลับไม่ได้นั่งใช้ชีวิตดั่งคุณหนูอยู่บ้านสบาย หญิงสาวเปิดร้านดอกไม้เป็นของตัวเองตามความชอบ
จากที่ตั้งใจจะเปิดร้านเล็กๆ ทว่าบิดากลับไม่ยอม ลงทุนให้ชุดใหญ่ ทำร้านให้ใหญ่โตและยังจ้างพนักงานประจำร้าน เพื่อให้จัสมินรับงานจัดดอกไม้ สานฝันให้บุตรสาวเต็มกำลัง อีกทั้งยังต้องเข้าไปดูงานที่บรัทด้วยซ้ำ
"มิรันว่าช่วงนี้เจ้านายมิรัน ดูอิ่มเอมมีความสุขนะคะ" เมื่อเปิดประตูร้านเข้ามาในช่วงเช้า พนักงานสาวประจำร้าน ที่นั่งจัดดอกไม้อยู่หน้าร้าน ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยเย้าแหย่ผู้เป็นเจ้านาย
"มะลิก็ปกตินะ" เอ่ยตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ทว่าในความคิดกลับมีแต่ใบหน้าของชายคนรัก และประโยคที่ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนวางสายเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
'พี่รักมะลินะครับ พี่รอวันที่เราสองคนจะได้เป็นแด๊ดดี้กับหม่ามี้ไม่ไหวแล้ว ตอนเที่ยงพี่ไปรับมะลิไปกินข้าวด้วยกันนะครับ เสร็จจากกินข้าวเราสองคนจะได้ช่วยกันทำลูกต่อ'
"คุณมะลิคะ คุณมะลิ!!"
"คะ มะ มีอะไรมิรัน" คนถูกเรียกหน้าตาตื่นตกใจ มิรันเห็นอาการเหม่อลอยของเจ้านายก็อมยิ้ม
"คุณมะลินะสิคะ ใจลอยไปใหญ่แล้ว มิรันเรียกตั้งหลายครั้งก็ไม่ได้ยิน"
"จริงเหรอ"
"ค่ะ มัวแต่คิดถึงคุณฟรานซ์อยู่ใช่ไหมล่ะ"
"มิรัน!! มะลิไม่คุยด้วยแล้ว ไปดูตารางงานวันนี้ดีกว่า" รีบเดินหนีไปยังห้องทำงาน เพราะหากขืนยังอยู่ต่อ มีหวังคงไม่ได้ถูกมิรันเย้าแหย่อีกเป็นแน่
"ฮัลโหล! มิรัน" เสียงทักทายอย่างสนิทสนมดังขึ้น พร้อมกับประตูร้านที่ถูกเปิดออก มิรันก็รีบหันไปส่งยิ้มให้อย่างคุ้นเคย
"สวัสดีค่ะคุณวีด้า วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ มาซื้อดอกไม้ให้ผู้ชายคนไหนเอ่ย" หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่ใบหน้าสวยเฉี่ยว ย่นจมูกใส่มิรันอย่างหมั่นไส้ ในความรู้ดีของหญิงสาว ที่พูดได้ถูกต้อง
"ก็คนเดิมนั่นแหละ ผู้ชายอะไรใจแข็งชะมัด ซื้อดอกไม้ตามจีบมาตั้งหลายเดือนแล้ว ยังไม่ใจอ่อนเลย ไม่รู้จะเล่นตัวอะไรหนักหนา"
"ของแบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ ดูอย่างคุณฟรานซ์ซิคะ ซื้อดอกไม้ร้านคุณมะลิ เพื่อจีบคุณมะลิเกือบปีเลยนะคะ กว่าคุณมะลิจะใจอ่อนยอมคบด้วย"
"แล้วนี่เจ้านายมิรันไปไหนล่ะ หรือว่ายังไม่มา"
"มาแล้วค่ะ ถูกมิรันแซวเรื่องคุณฟรานซ์ หนีเข้าห้องทำงานไปแล้วค่ะ"
"งั้นฉันฝากมิรันจัดการดอกไม้ด้วยนะ ขอไปหายัยคุณหนูก่อน"
"ค่ะ"
- ผู้เขียน
