47. รับผิดชอบชีวิต

1129 คำ

@ โรงพยาบาลชื่อดัง "จากเท่าที่กูตรวจอย่างละเอียดแล้วนะ ร่างกายของเธอกลับมาแข็งแรงปกติแล้ว อาจจะเหลือสารในตัวอีกนิดหน่อย" เซนโซ่บอกตามที่วินิจฉัย เมื่อช่วงเช้าตรวจซ้ำอีกรอบถัดจากเมื่อวาน ตอนอยู่ในห้องประจำตำแหน่ง ชั้นสุดสูงที่โรงพยาบาลชื่อดัง ร่ายล้อมด้วยบอดี้การ์ดยืนคุมเข้มทุกจุด "แล้วจะต้องทำไงให้ในตัวไม่มีสารแปลกปลอมอีกเลยว่ะ" พิพัฒน์เอ่ยถามต่อ ด้วยความร้อนใจจะรีบลงไปเยี่ยมหญิงสาว แล้วใช้เวลาตลอดวันให้เธอหมดเลย "แค่นี้ก็ดีแล้วไหมว่ะ แต่มึงไม่ต้องห่วงนะ สารพวกนั้นร่างกายจะขับออกมาเองได้" หมอหนุ่มวางปากกาในมือลง เปลี่ยนมาเพ่งจับผิดเพื่อนชายแทน "มองไรมึง? หน้ากูดูป่วยเหรอ" โครงหน้าคมเอียงซ้ายขวา เขาชอบทำให้คนอื่นหมั่นไส้มากกว่าจะลุ่มหลงภาพลักษณ์ภายนอก "ป่วยไม่ป่วยไม่ใช่แค่ดูหน้าเว้ย แต่ดูมึงมากกว่า" "ทำไมว่ะ ความหล่อบนหน้ากูมันลดลงเหรอ?" "มึงดูทุ่มเทกับผู้หญิงคนนี้มากเกินไปนะ"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม