ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงมอนเน่เคาะประตูห้องน้ำรัวๆ จนคนด้านในต้องร้องสวนออกมาด้วยความหงุดหงิด
“แกเป็นอะไรของแกเนี่ย เคาะทำไมหนักหนา คนกำลังขี้อยู่!”
นาบีเปิดปากบ่นเสียงแข็ง ไม่พอใจสุดๆ
แต่เสียงของมอนเน่กลับดังขึ้น น้ำเสียงตื่นเต้นจนแทบควบคุมไม่ได้
“แกออกมาเร็วเลยนาบี เกิดเรื่องใหญ่แล้วแก”
“อะไรของแกอีกล่ะยัยมอนเน่”
มอนเน่แทบจะตะโกนสวนทันที
“พี่ซันเดย์ลากแขนยัยพะพิ้งไปไต้อาคารนู่นแล้ว”
วินาทีนั้น นาบีถึงกับชะงัก มือที่กำลังจะกดชักโครกค้างอยู่กลางอากาศ
“อะไรนะ ลากแขนไปทำไม”
“ฉันจะไปรู้ไหมล่ะแก แต่สองคนนั้นทะเลาะกันแรงมาก เหมือนจะระเบิดใส่กันอยู่แล้ว”
นาบีขมวดคิ้วมุ่น แต่สิ่งที่มอนเน่พูดต่อ กลับทำให้หัวใจเธอเต้นแรงด้วยความไม่เชื่อ
“มันดูเหมือนสามีภรรยาทะเลาะกันอะแก แกเข้าใจใช่ไหม เอาจริงๆดูยังไงก็ไม่ใช่พี่กับน้องแน่ๆ”
“ฮะ…อะไรนะ บ้าจริงทำไมพี่ซันเดย์เอาแต่ตามยัยนั่นนักหนานะ ไม่รู้จะ
