“งั้น…พะพิ้งกับมิรา ไปวันเกิดของเราด้วยนะ”
เสียงใสหวานของนาบีดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มสดใสที่ดูไม่มีพิษภัย
'ห๊ะ! ชวนฉันเนี่ยนะ จะบ้าหรือเปล่า' ฉันถึงกับอุทานในใจแทบจะทันที ส่วนมิราก็ทำหน้าเหวอไม่ต่างกัน เธอเหลือบมองหน้าฉัน ก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่า เอาไงดีแก
ฉันนิ่งไปชั่วอึดใจ แล้วก็พยักหน้ารับเบาๆ
“อืม…ได้สิ”
คำตอบที่หลุดออกมาแบบไม่ได้ผ่านการคิดเลยด้วยซ้ำืแต่ไม่ทันที่ฉันจะได้ตั้งสติ เสียงของนาบีก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“แล้วหนูก็อยากเชิญพี่ซันเดย์กับเพื่อนๆ ของพี่ซันเดย์ด้วยนะคะ”
เธอพูดเสียงนุ่มละมุน แล้วหันไปยิ้มให้เขาโดยเฉพาะ
“ที่จริงพี่ซันเดย์อาจจะอยู่ในผับอยู่แล้วก็ได้ แต่หนูอยากให้พี่เป็นแขกพิเศษของหนูค่ะ”
เสียงหัวใจฉันเต้นดังในอก รู้สึกหวิวๆในท้อง เหมือนอากาศรอบตัวมันอึดอัด ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
สายตาเลื่อนไปยังใบหน้าของพี่ซันเดย์ ที่ตอนนี้ยกมุมปากยิ้มเบาๆ
“เชิญพวกพี่สองค
