น้ำข้าว
หลายอาทิตย์ต่อมา...
“ข้าวอยากไปดูพระอาทิตย์ตกดิน คุณสิงไปกับข้าวไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปถามคุณสิงหาที่กำลังนั่งก้มหน้าทำงานอยู่กับจอไอแพดทั้งที่มาพักผ่อน
ใช่ ตอนนี้ฉันกับเขาอยู่ที่เกาะแห่งหนึ่ง เพราะฉันขอเขามาพักผ่อนและเขาก็เลือกจะพาฉันมาด้วยตัวเองทั้งที่เขาต้องทำงาน และพอมาเขาก็ยังคงไม่ลืมก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างตอนนี้
“ไปสิ” คุณสิงหาพูดโดยไม่เงยหน้ามองฉัน
“ถ้าคุณไม่ว่างทำงานไปเถอะค่ะ ข้าวไปคนเดียวได้” ฉันพูดก่อนจะเดินออกจากห้อง ไม่ได้ประชดหรืองอนอะไรหรอก ก็ฉันเห็นเขาไม่ว่างฉันก็ไปคนเดียวได้
หมับ แรงกระชับที่มือของฉันทำให้ฉันเงยไปมองคนจับก่อนจะยิ้มให้เขา
“ไม่ทำงานแล้วหรอคะ”
“เดี๋ยวเมียงอน” เขาพูดขึ้นนิ่งๆ แต่คำพูดภายใต้ใบหน้านิ่งๆของเขาก็ยังคงทำให้หัวใจฉันเต้นแรงได้เสมอ ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามบอกตัวเองแค่ไหนแต่สุดท้ายมันก็ยังคงไม่สามารถต่อต้านความรู้สึกดีๆที่มีต่อเขาได้
“ไม่งอนหรอ
