สิงหา
ผมได้แต่มองผู้หญิงทั้งสองที่ผมเป็นห่วงแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ ยิ่งสภาพของน้ำข้าวที่สะบักสะบอมเหมือนโดนทำร้ายมันยิ่งทำให้ผมเจ็บลึกเข้าไปกลางใจอย่างมากที่ทำได้แค่ยืนมองเธอถูกมัดอยู่แบบนั้น
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดมากที่สุดคงจะเป็นทางเลือกของผมที่ไอ้คเชนทร์มันเสนอให้ ผมไม่อยากทำแบบนี้ แต่ผมเลือกไม่ได้จริงๆ ถ้าผมไม่เลือกใครสักคนเลยไอ้คเชนทร์มันอาจจะทำร้ายพวกเธอทั้งสองคนอย่างน้อยผมก็ขอช่วยใครสักคนก่อน ส่วนอีกคนยังไงผมก็ต้องหาทางช่วยเธอให้ได้ และคนที่ผมเลือกก็คือ...ปรางค์
ผมเจ็บปวดอย่างมากที่ต้องเอ่ยเลือกแบบนี้และทนมองน้ำข้าวที่ปล่อยน้ำตาออกมาโดยไร้เสียงสะอื้น ตั้งแต่ผมเข้ามาเธอไม่เอ่ยร้องขอให้ผมช่วยเลยสักคำ แม้แต่ตอนที่ผมเอ่ยปากเลือกปรางค์ผมก็ไม่เห็นความผิดปกติในสายตาของเธอเลยแม้แต่น้อย นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดและเสียใจที่ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้โดยที่ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากพยายามข่มใจเ
