สิงหา
“ฉันไม่ได้ต้องการเงิน...”
“ฉันต้องการเธอกับลูก” ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการออกไปให้น้ำข้าวได้รู้ ว่าสุดท้ายสิ่งที่ผมต้องการก็คือเธอกับลูก ต้องการในวันที่ผมได้พลาดไปแล้ว
“ขอโทษด้วยนะคะ เพราะฉันคงให้สิ่งที่คุณต้องการไม่ได้” น้ำข้าวพูดพร้อมกับจ้องมองผมด้วยสายตาว่างเปล่า สายตาที่เคยมองผมด้วยความรักและความหวังดี
“แต่เธอเป็นเมียฉัน เด็กในท้องก็เป็นลูกของฉัน”
“คุณลืมไปหรือเปล่า ว่าฉันเป็นเมียกันตายให้คนรักคุณ ส่วนเด็กก็ไม่ได้เกิดมาเพราะความตั้งใจของคุณ คุณจะมาแสดงความเป็นพ่อและสามีฉันตอนนี้ให้มันได้อะไรขึ้นมาคะ” น้ำข้าวถามขึ้น และผมก็รู้ว่าผมผิด ผมไม่มีอะไรแก้ตัว
“ฉันเลิกกับปรางค์แล้ว และฉันก็รักเธอ” ผมพูดคำที่ผมไม่เคยพูดออกไป คำที่มันค้างคาอยู่ในใจของผม ทำให้ผมสับสนมานานแล้ว แต่วันนี้ผมก็ได้พูดมัน
“แล้วยังไงคะ” แต่น้ำข้าวกลับถามผมขึ้นอย่างไม่รู้สึกอะไร นั่นทำให้ใจผมกระตุกขึ้นมาทันที
“เ
