“ฉันมีแฟนแล้ว” ปราณติญาบอกด้วยเสียงเบา
“ดีใจด้วยนะป่านแก้วไม่เห็นต้องทำหน้าเครียดอย่างนั้นเลย แล้วเป็นใครหล่อไหม”
“เป็นครูที่โรงเรียนนั่นแหละ คนที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง”
“คนที่สอนคอมพิวเตอร์ใช่ไหม ฉันเคยแต่ได้ยินยังไม่เคยเห็นหน้าเลย มีรูปไหม” พุดพิชชาตื่นเต้นเพราะตั้งแต่เลิกกันแฟนคนล่าสุดเพื่อนของเธอก็ไม่คบใครอีกเลยซึ่งก็เป็นเวลาเกือบ 2 ปี
“อือ” แล้วปราณติญาก็ยื่นโทรศัพท์ส่งให้เพื่อนดู ในนั้นมีรูปที่เธอกับเขาถ่ายด้วยกันตอนที่ทางโรงเรียนพาไปเที่ยวหลังจากที่เสร็จจากการดูงาน
“ว้าว! หล่อดีเหมือนกันนะ ดูๆ ไปหน้าก็คล้ายๆ แกอยู่นะ คงจะเป็นเนื้อคู่กันแน่เลย”
“จริงเหรอ” ปราณติญาดีใจที่เพื่อนไม่มีท่าทางน้อยใจอย่างที่คิดไว้
“จริงสิ แล้วเมื่อไหร่จะพามาให้ฉันรู้จักล่ะ”
“ฉันก็คิดอยู่ว่าคงต้องพาพี่เมฆมาทานข้าวกับเราสักมื้อ แกว่างวันไหนบ้างล่ะพุด”
“ว่างตลอดเลย แต่จะมาวันไหนแกบอกล่วงหน้านะ ฉันจะได้เต
