ตอนที่ 11 งานใหม่ 2

1159 คำ

เมื่อเทียนหอมเริ่มทำงานที่ผับ ตอนแรกเธอรู้สึกประหม่าและกังวล แต่เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มปรับตัวได้มากขึ้นและได้รู้ว่าบรรยากาศของการทำงานไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอจินตนาการไว้ ลูกค้าบางคนก็สุภาพและมีอัธยาศัยดี ทำให้เธอเริ่มผ่อนคลายและสนุกไปกับงาน “น้องครับ ขอเหล้าขวดนึงได้ไหมครับ?” ลูกค้าผู้ชายในชุดทำงานยิ้มให้ “ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” เทียนหอมพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม งานบริการแบบที่เธอทำก็ต้องยิ้มแย้มและพูดจาดีๆ กับลูกค้า เทียนหอมรีบเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ แล้วหยิบเหล้าที่ลูกค้าสั่งกลับมาเสิร์ฟที่โต๊ะในทันที “พี่ให้นะ บริการเร็วดี ว่าแต่… น้องชื่ออะไรครับ?” ลูกค้ายื่นทิปให้พร้อมกับถามชื่อ “ชื่อเทียนหอมค่ะ ขอบคุณสำหรับทิปนะคะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกได้เลยค่ะ” เทียนหอมตอบพร้อมกับรับเงินจากลูกค้าด้วยท่าทางสุภาพ “ชื่อเพราะจัง สมกับเป็นคนทำงานเก่งเลยนะเนี่ย คืนนี้สู้ๆ นะครับ” ลูกค้าพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะพูดแซวเล่นอย่างเป็นกันเอง “ขอบคุณค่ะ” เทียนหอมตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเวลาผ่านไปเทียนหอมก็เริ่มรู้สึกสนุกกับงานที่ทำ ได้พูดคุยกับลูกค้าที่เป็นมิตรทำให้เธอรู้สึกสบายใจมากขึ้น บรรยากาศในผับที่เต็มไปด้วยเสียงเพลงและความสนุกสนาน ทำให้เธอลืมความเหนื่อยล้าจากปัญหาที่ต้องแบกรับไว้ไปชั่วขณะ “รับอะไรเพิ่มไหมคะ?” เทียนหอมเดินมาถามลูกค้าอีกโต๊ะ ซึ่งอยู่ในโซนที่เธอต้องดูแลและรับผิดชอบ “ช่วยเติมเครื่องดื่มให้พี่หน่อยสิ” ลูกค้าสาวสวยบอกพนักงาน “ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าพี่จะรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ?” เทียนหอมตอบอย่างสุภาพ “เอาค็อกเทลแก้วนึงจ้ะ” ลูกค้าคนสวยตอบพร้อมรอยยิ้ม “รอสักครู่นะคะ” เทียนหอมยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไปเอาเครื่องดื่มตามที่ลูกค้าสั่งมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ หญิงสาวยังคงตั้งใจทำงานของตัวเองเป็นอย่างดี ถึงแม้ในใจของเทียนหอมจะยังคงเต็มไปด้วยความกังวลเรื่องค่าเทอมและค่ารักษายาย แต่เธอก็เริ่มรู้สึกว่าการทำงานนี้อาจจะเป็นโอกาสที่ดี ที่จะช่วยให้เธอผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบาก เธอเริ่มมองงานในมุมใหม่ นอกจากจะช่วยให้มีรายได้แล้ว ยังเปิดโอกาสให้เธอได้พบเจอผู้คนหลากหลายและพัฒนาตัวเองในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เมื่อถึงเวลาเลิกงานเทียนหอมก็เปลี่ยนชุดและนั่งนับทิปเพื่อรอรับค่าจ้างที่หัวหน้าจะต้องจ่ายหลังเลิกงาน ซึ่งใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเงินที่วางอยู่ “เก่งมากเลยนะ มาวันแรกก็ได้ทิปเยอะขนาดนี้” หัวหน้าเดินเข้ามาเห็นก็เลยอดที่จะพูดแซวไม่ได้ “ขอบคุณค่ะ ตอนแรกหนูก็ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้” เทียนหอมยิ้มบางๆ แล้วหันมาสนใจกับเงินที่วางอยู่บนโต๊ะที่มีแบงค์สีแดงวางอยู่หลายใบ “เงินค่าแรงวันนี้” หัวหน้ายื่นเงินค่าแรงให้กับหญิงสาวที่ต้องจ่ายให้กับพนักงานเป็นปกติทุกวัน “ทั้งหมดเลยเหรอคะ?” เทียนหอมมองเงินที่อยู่ในมือของหัวหน้าที่ยื่นมาตรงหน้าเธอ “ใช่” หัวหน้าพยักหน้ายืนยันในคำตอบเดิม “ขอบคุณค่ะ” เทียนหอมยกมือไหว้ขอบคุณก่อนที่จะรับเงินมาด้วยรอยยิ้ม วันนี้เป็นความภูมิใจของเธออีกวัน “อ้อ! มีลูกค้าคนหนึ่งสนใจน้องมากนะ เขาถามว่าหลังเลิกงานสนใจจะไปต่อไหม?” หัวหน้าถามอย่างตรงไปตรงมาและเป็นกันเอง “ไปต่อ? หมายถึงอะไรคะ?” เทียนหอมขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความไม่เข้าใจ “งานพิเศษน่ะ ก็... ไปอยู่เป็นเพื่อนลูกค้าหลังเลิกงาน เขายินดีจ่ายหนักนะ ถ้าสนใจ น้องอาจจะได้เงินเพิ่มอีกเยอะเลย” หัวหน้ามองเทียนหอมด้วยสีหน้านิ่งๆ แล้วอธิบายด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “งานพิเศษ…” เทียนหอมยังคงไม่เข้าใจความหมายของคำนี้ “ก็งานแบบที่เมลทำนั่นแหละ” หัวหน้ายกตัวอย่างขึ้นมาเพื่อที่จะอธิบายให้เทียนหอมได้เข้าใจแบบง่ายๆ “หนูไม่ได้สนใจงานแบบนั้นหรอกค่ะ หนูมาที่นี่ก็เพื่อที่จะทำงานเสิร์ฟค่ะ” เทียนหอมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหนักแน่น “ไม่เป็นไร พี่แค่ถามดูเพราะมีคนสนใจ ถ้าน้องไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรหรอก” หัวหน้าถึงกับแปลกใจ ไม่คิดเลยว่าคนสวยๆ ที่ทำงานกลางคืนแบบนี้จะปฏิเสธงานพิเศษเงินหนัก “ขอบคุณที่ถามนะคะ แต่หนูไม่ได้สนใจงานแบบนี้เลยค่ะ หนูตั้งใจแค่มาทำงานเสิร์ฟเท่านั้น” เทียนหอมมองหัวหน้าด้วยสายตาจริงจัง “โอเค งั้นก็ไม่มีอะไรแล้ววันนี้กลับบ้านได้ พรุ่งนี้มาเวลาเดิมห้ามมาสายล่ะ” หัวหน้าพยักหน้าอีกครั้งด้วยความเข้าใจ หลังจากที่หัวหน้าเดินออกไป เทียนหอมก็ถอนหายใจเบาๆ เธอรู้สึกโล่งใจที่เธอเลือกปฏิเสธอย่างไม่ลังเล แม้ว่าเงินจะสำคัญสำหรับเธอในตอนนี้ แต่เธอก็จะไม่ยอมทิ้งคุณค่าของตัวเองไปเด็ดขาด ในขณะที่เดินกลับบ้านเทียนหอมก็นึกถึงยายและความฝันของเธอขึ้นมา… “ไม่ว่าชีวิตจะยากลำบากแค่ไหน ฉันจะไม่ยอมสูญเสียความเป็นตัวเองเด็ดขาด ทุกอย่างต้องมาจากความตั้งใจของฉันเท่านั้น” เทียนหอมบอกกับตัวเองด้วยความมุ่งมั่น ในเวลาหลังเลิกงานเทียนหอมรู้สึกทั้งเหนื่อยล้าและโล่งใจในเวลาเดียวกัน ถึงแม้จะมีความกังวลในตอนเริ่มต้น แต่งานที่เธอได้รับมอบหมายกลับเป็นสิ่งที่เธอสามารถปรับตัวได้ เธอรู้สึกถึงความสนุกและความท้าทายที่มากกว่าการทำงานตามร้านอาหารเล็กๆ ที่เคยทำ เธอได้พบกับผู้คนที่หลากหลาย ทั้งลูกค้าที่เป็นมิตรและสถานการณ์ที่ทำให้เธอเรียนรู้ที่จะอดทนและยิ้มรับ “นี่อาจจะเป็นทางออกที่จะช่วยให้ชีวิตฉันและยายดีขึ้นจริงๆ ก็ได้” เทียนหอมมองเงินที่อยู่ในมือด้วยใจที่สุขล้น เธอรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่สามารถหาเงินและผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากไปได้ เธอรู้ว่าแม้งานนี้อาจจะไม่ใช่สิ่งที่เธอคาดหวังไว้ในตอนแรก แต่เธอก็มองมันเป็นโอกาสสำคัญที่จะช่วยให้เธอมีรายได้เพื่อดูแลยายและทำให้ชีวิตของเธอเดินหน้าต่อไป… .. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ สู้ต่อไปนะเทียนหอม งานดีเงินดีกำลังมา🥰

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more