ที่บ้านอโณทัย โต๊ะอาหารมื้อเช้าของบ้านไม่มีเงาของพงศกรหากแต่มี ระรินทิพย์ที่ไม่ได้ลุกมาทานข้าวทานปลาในยามเช้าเลยนับจากวันที่เลิกกับ เขตแดนมานั่งอยู่ก่อนสมาชิกทุกคนในบ้านเสียอีก...
“คุณพ่อไปไหนเหรอคะคุณแม่” ระรินทิพย์ถามมารดากับมองผู้เป็นย่าที่มาทีหลังอย่างไม่หลบตาของทั้งสองที่มองมาอย่างสำรวจ หล่อนแทบไม่พบใครเลยตลอดเวลาหลายวันมานี้ เพราะต้องการอยู่กับตัวเอง แต่วันนี้เหมือนกับว่าระรินทิพย์จะเปลี่ยนแปลงไปที่แต่งตัวลงมาทานข้าวแต่เช้า ใบหน้าที่เคยเศร้าหมองและไร้ชีวิตชีวานั้นเรียบนิ่งแต่ก็มีสีสันขึ้นมาบ้าง
“เห็นบอกว่าวันนี้จะรีบเข้าไปทำงานแต่เช้าเพราะว่านัดแขกไว้”
“งั้นหรือคะ” ระรินทิพย์ถาม ขณะที่ตักข้าวต้มเข้าปาก... เมื่อผู้เป็นย่ากับมารดายังมองอยู่หญิงสาวก็เลยตั้งใจเอ่ยคำพูดที่ทำให้ทั้งสองคลายสงสัย “ระรินทำใจได้แล้วค่ะ ตอนนี้ระรินคนเดิมอยู่ตรงนี้แล้ว... พร้อมที่จะเผชิญโลกภายนอกได้แล้
